پرسش و پاسخ هفته
در دوران جنگ تحمیلی نه تنها نیروی دریایی امریکا، بلکه یگانهای متعددی از نیروی دریایی انگلیس، ایتالیا، استرالیا و فرانسه از ابتدای جنگ به بهانه اینکه ایران تنگه هرمز را میبندد و تردد کشتیهای جهان را به خطر میاندازد، (علیرغم اینکه ایران تعهد کرده بود که به غیر از کشتیهایی که برای عراق محموله حمل میکنند و حق ایران است که این کشتیها را بازرسی کند، اجازه تردد به سایر کشتیها را خواهد داد) در خلیج فارس و دریای عمان حضور پیدا کرده و تهدیدی برای ما بودند. حتی یگانهای امریکایی چندین بار وارد آبهای ساحلی ما شدند که با حضور بهموقع نیروهای ما به آنها هشدار داده شد و از آبهای ما خارج شدند. ولی در سال 1366 سیاست استکبار جهانی بر آن میشود که جنگ ایران و عراق به هر نحو ممکن بدون اینکه ایران به پیروزی برسد، خاتمه یابد؛ زیرا دیگر ادامه جنگ را در جهت منافع خود نمیدیدند. از اینرو شروع به افزایش فشارها به ایران کردند. تا اینکه امریکاییها خود مستقیماً وارد عمل شدند و در روز 29 فروردینماه سال 1367 به سکوهای نفتی نصر و سلمان ما حمله کردند. البته قبلاً توسط بیسیم پیام داده بودند که سکوها را تخلیه نمایید (به بهانه اینکه شما روی اینها تیربار گذاشتید و به کشتیهای ما تیراندازی میکنید. البته ما نیروهای پدافندی روی سکوها مستقر کرده بودیم). به هر حال باوجود تهدید امریکاییها مبنی بر بمباران سکوها، تفنگداران دریایی ما حاضر به تخلیه سکوها نشدند. امریکاییها شروع به بمباران سکوها کردند و نهایتاً چون تفنگداران ما سلاحی که بتوان با برد زیاد با آنها درگیر شوند را نداشتند، مجبور به تخلیه سکوها شدند. در این هنگام ناوچه جوشن مأمور میشود به نفراتی که روی سکوهای نصر و سلمان بودند، کمک کند. یگانهای امریکایی مانع این کار شده و میخواهند که از منطقه خارج شود، فرمانده ناوچه جوشن پاسخ شجاعانهای به او میدهد و میگوید اینجا آبهای ماست، تو هستی که از آن طرف دریاها آمدهای. یانکی گو هوم (یانکی برو خانهات).
این صحبت دقیقاً ضبط شده و موجود است. درواقع یک ناوچه در مقابل چند ناوشکن این جواب را میدهد. در صورتی که میدانست اگر بخواهند درگیر شوند، مسلماً توان مقابله با آنها را ندارد. ولی با این حال چنین پاسخ شجاعانهای میدهد و حاضر نمیشود منطقه را ترک کند. ناوچه جوشن چون حاضر به ترک منطقه نمیشود، مورد حمله ناوشکنهای امریکایی قرار میگیرد و غرق میشود.
ناوشکن سهند برای کمک به ناوچه جوشن به منطقه اعزام میشود تا به نفرات جوشن کمک کند که متأسفانه امریکاییها آن را هم به همین ترتیب مورد اصابت قرار میدهند و تعداد بسیاری از کارکنان هر دو ناوشکن به شهادت میرسند. این ناوشکن حداقل مورد اصابت 12-10 موشک قرار میگیرد. نکته جالب اینکه ابتدا بالگردهای امریکایی به ناوچه سهند نزدیک میشوند که با آتش پدافند هوایی ناوشکن سهند، یکی از بالگردها مورد هدف قرار میگیرد و سقوط میکند و شهید قهرمانی که نفر توپچی ناوشکن سهند بوده تا آخرین لحظه غرق شدن ناوشکن در حال شلیک بوده و حاضر نمیشود موضعاش را ترک کند. در ادامه ناوشکن سبلان از بندرعباس اعزام میشود که به این ناوشکن هم حمله میشود، ولی خوشبختانه فرمانده ناوشکن سبلان با ترفندی برای اینکه از موشکهای نیروهای امریکایی مصون بماند، تا جایی که میشود خود را به جزیره لارک نزدیک میکند که رادار موشکهای دشمن نتوانند به راحتی ناوشکن را دریافت کنند. امریکاییها که این شرایط را میبینند با اعزام دو فروند بمبافکن، ناوشکن سبلان را مورد هدف بمب لیزری قرار میدهند و به این ترتیب ناوشکن سبلان هم مورد اصابت قرار میگیرد، ولی خوشبختانه غرق نمیشود.[1] در هر صورت این شرحی بود از درگیری نیروی دریایی امریکا در خلیج فارس با نیروی دریایی ایران.
[1] . این ناوشکن بعدها برخلاف باور غربیها بازسازی و به ناوگان نیروی دریایی ملحق میشود.