پرسش و پاسخ هفته

در رابطه با انهدام سکوهای نفتی البکر و الأمیه چهار عملیات طراحی و اجرا شده است.

اولین عملیات، عملیات اشکان نام داشت که در نهم آبان­ماه 1359 اجرا شد. این عملیات درواقع گلوله­باران این پایانه­ها به وسیله ناوگروه ناوچه­های موشک­انداز نیروی دریایی ارتش بود.

در آن زمان که عراقی­ها با خوش­خیالی و باور پوشالی به قدرت دریایی خود، حتی کارکنان شرکت نفت خود را از روی سکوها جمع­آوری نکرده و به عقب نبرده بودند، این عملیات انجام شد که ضمن گرفتن امنیت از آن حوزه، خسارت بسیار زیادی را هم وارد کرد و زمینه را برای اجرای عملیات بعدی فراهم آورد.

دومین عملیات بر روی این سکوها توسط نیروی دریایی به نام عملیات شهید صفری انجام شد.[1] طرح کلی عملیات شهید صفری بر این اساس بود که تیم عملیات ویژه تکاوران نیروی دریایی بایستی با هزاران پوند مواد منفجره­ای که قبلاً آماده کرده بودند و توسط ناوچه قهرمان پیکان بر روی سکوهای البکر و الأمیه استقرار داده شده بود، انجام می­گرفت. این مأموریت در تاریخ 14 آبان 1359، یعنی چهار روز بعد از عملیات اول انجام گرفت و تکاوران قهرمان بر روی سکوها پیاده شدند و باتوجه به ساختاری که سکوها داشتند (سکوی الأمیه کف راهروها با تراورس­های بسیار قطور و روغن­خورده بود، ولی در پایانه البکر از صفحه­های فلزی استفاده شده بود) و پیش­بینی شده بود در کنار مواد منفجره حلب­های بنزین نیز قرار داده شود. حدود 24 ساعت تیم­های عملیات ویژه نیروی دریایی با پشتیبانی یگان­های شناور و نیروی هوایی بر روی سکوها استقرار پیدا کردند و تمامی مناطق حساس پایانه­ها را خرج­گذاری کرده و در روز 16 آبان­ماه کوه عظیم و جهنمی از آتش در آنجا ایجاد شد، به خصوص سکوی الأمیه با داشتن لوله­های پر از نفت، تراورس­ها و ساختمان­های چند طبقه همگی در آتش سوختند.[2]

نهایتاً عملیات شهید صفری به لحاظ اقتصادی و نظامی ضربه مهلکی بر پیکر ارتش متجاوز بعث عراق وارد کرد و باتوجه به بازتاب جهانی که داشت به عنوان اولین پیروزی در سطح جهان منعکس و تصاویر آن در همه­جا پخش شد و این موضوع توانست در روحیه رزمندگان ایران اسلامی اثر بسیار خوبی بگذارد و برعکس بر روحیه دشمن لطمه بسیار زیادی را وارد کند.

سومین عملیاتی که روی این پایانه­ها انجام گرفت، عملیات مروارید است. این عملیات در 6 آذر 1359 آغاز شد. طرح کلی عملیات بر این اساس بود که با یک عملیات برق­آسا و ضربتی تیم­های عملیاتی ویژه تکاوران نیروی دریایی با عملیات هلی­برن بر روی سکوی البکر استقرار پیدا کنند، البته با این هدف که سکو را تحت تصرف موقت خودشان دربیاورند. در این صورت می­دانستیم که دشمن فردای آن روز برای پس گرفتن آن، هرچه در توان دارد به صحنه خواهد آورد. چون بعد از عملیات­های مختلفی که تا آن زمان انجام داده بودیم، نیروهای متجاوز توان رویارویی با یگان­های شناور و پروازی ما را نداشتند و به داخل خور عبداله خزیده و در بندر ام­القصر مستقر شده بودند.

یکی از اهداف مهم عملیات مروارید کشاندن نیروهای دشمن به صحنه بود که خوشبختانه این اتفاق افتاد و روز 7 آذر با قهرمانی­های ناوچه­های پیکان و جوشن و همچنین تیزپروازان نیروی هوایی توانستیم 14 فروند از یگان­های مختلف شناور دشمن را به قعر آب­های خلیج همیشه فارس بفرستیم، همچنین 11فروند از جنگنده­های آنها را در دریا ساقط کنیم که این تقریباً مساوی بود با بیش از دوسوم توان و قدرت دریایی دشمن که از آن به بعد موجب کسب کامل سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران در شمال خلیج فارس شد و تا پایان جنگ هم حفظ گردید.[3]

چهارمين عمليات با نام كربلا3 توسط نيروي دريايي سپاه در تاريخ 10/5/65 با كمك 120 غواص لشكر امام حسين (ع) انجام گرفت. در اين عمليات 63 نفر از نيروهاي دشمن كشته شدند و 12 توپ ضدهوايي و 4 دستگاه رادار به غنيمت نيروهاي خودي درآمد. يك ناوچه اوزا و 2 رادار و تعدادي توپ ضدهوايي دشمن نيز منهدم شد.