پرسش و پاسخ هفته
در رابطه با انهدام سکوهای نفتی البکر و الأمیه چهار عملیات طراحی و اجرا شده است.
اولین عملیات، عملیات اشکان نام داشت که در نهم آبانماه 1359 اجرا شد. این عملیات درواقع گلولهباران این پایانهها به وسیله ناوگروه ناوچههای موشکانداز نیروی دریایی ارتش بود.
در آن زمان که عراقیها با خوشخیالی و باور پوشالی به قدرت دریایی خود، حتی کارکنان شرکت نفت خود را از روی سکوها جمعآوری نکرده و به عقب نبرده بودند، این عملیات انجام شد که ضمن گرفتن امنیت از آن حوزه، خسارت بسیار زیادی را هم وارد کرد و زمینه را برای اجرای عملیات بعدی فراهم آورد.
دومین عملیات بر روی این سکوها توسط نیروی دریایی به نام عملیات شهید صفری انجام شد.[1] طرح کلی عملیات شهید صفری بر این اساس بود که تیم عملیات ویژه تکاوران نیروی دریایی بایستی با هزاران پوند مواد منفجرهای که قبلاً آماده کرده بودند و توسط ناوچه قهرمان پیکان بر روی سکوهای البکر و الأمیه استقرار داده شده بود، انجام میگرفت. این مأموریت در تاریخ 14 آبان 1359، یعنی چهار روز بعد از عملیات اول انجام گرفت و تکاوران قهرمان بر روی سکوها پیاده شدند و باتوجه به ساختاری که سکوها داشتند (سکوی الأمیه کف راهروها با تراورسهای بسیار قطور و روغنخورده بود، ولی در پایانه البکر از صفحههای فلزی استفاده شده بود) و پیشبینی شده بود در کنار مواد منفجره حلبهای بنزین نیز قرار داده شود. حدود 24 ساعت تیمهای عملیات ویژه نیروی دریایی با پشتیبانی یگانهای شناور و نیروی هوایی بر روی سکوها استقرار پیدا کردند و تمامی مناطق حساس پایانهها را خرجگذاری کرده و در روز 16 آبانماه کوه عظیم و جهنمی از آتش در آنجا ایجاد شد، به خصوص سکوی الأمیه با داشتن لولههای پر از نفت، تراورسها و ساختمانهای چند طبقه همگی در آتش سوختند.[2]
نهایتاً عملیات شهید صفری به لحاظ اقتصادی و نظامی ضربه مهلکی بر پیکر ارتش متجاوز بعث عراق وارد کرد و باتوجه به بازتاب جهانی که داشت به عنوان اولین پیروزی در سطح جهان منعکس و تصاویر آن در همهجا پخش شد و این موضوع توانست در روحیه رزمندگان ایران اسلامی اثر بسیار خوبی بگذارد و برعکس بر روحیه دشمن لطمه بسیار زیادی را وارد کند.
سومین عملیاتی که روی این پایانهها انجام گرفت، عملیات مروارید است. این عملیات در 6 آذر 1359 آغاز شد. طرح کلی عملیات بر این اساس بود که با یک عملیات برقآسا و ضربتی تیمهای عملیاتی ویژه تکاوران نیروی دریایی با عملیات هلیبرن بر روی سکوی البکر استقرار پیدا کنند، البته با این هدف که سکو را تحت تصرف موقت خودشان دربیاورند. در این صورت میدانستیم که دشمن فردای آن روز برای پس گرفتن آن، هرچه در توان دارد به صحنه خواهد آورد. چون بعد از عملیاتهای مختلفی که تا آن زمان انجام داده بودیم، نیروهای متجاوز توان رویارویی با یگانهای شناور و پروازی ما را نداشتند و به داخل خور عبداله خزیده و در بندر امالقصر مستقر شده بودند.
یکی از اهداف مهم عملیات مروارید کشاندن نیروهای دشمن به صحنه بود که خوشبختانه این اتفاق افتاد و روز 7 آذر با قهرمانیهای ناوچههای پیکان و جوشن و همچنین تیزپروازان نیروی هوایی توانستیم 14 فروند از یگانهای مختلف شناور دشمن را به قعر آبهای خلیج همیشه فارس بفرستیم، همچنین 11فروند از جنگندههای آنها را در دریا ساقط کنیم که این تقریباً مساوی بود با بیش از دوسوم توان و قدرت دریایی دشمن که از آن به بعد موجب کسب کامل سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران در شمال خلیج فارس شد و تا پایان جنگ هم حفظ گردید.[3]
چهارمين عمليات با نام كربلا3 توسط نيروي دريايي سپاه در تاريخ 10/5/65 با كمك 120 غواص لشكر امام حسين (ع) انجام گرفت. در اين عمليات 63 نفر از نيروهاي دشمن كشته شدند و 12 توپ ضدهوايي و 4 دستگاه رادار به غنيمت نيروهاي خودي درآمد. يك ناوچه اوزا و 2 رادار و تعدادي توپ ضدهوايي دشمن نيز منهدم شد.
[1] . شهید مهناوییکم جواد صفری مقدم درجهدار تکاور قهرمان نیروی دریایی بود که در همان روزهای اول جنگ اولین شهیدی است که در شلمچه در جنگ تن به تن به درجه رفیع شهادت نایل گردیده است و به همین مناسبت اسم این عملیات را به نام مبارک این شهید بزرگوار گذاشتند.
[2] . در رابطه با سکوهای نفتی اشارهشده، درواقع شهر عظیمی از فولاد را باید تجسم کنید که طولش بیش از یک کیلومتر است و شاخه شاخههای مختلف دارد و تأسیسات زیادی در آنجا وجود دارد.
[3] . بعدها روز 7 آذرماه، روز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نامگذاری شد.