نبرد باشکوه قادسیه، تکبر و خودخواهی خسروپرویز را نابود کرد و موانع اسلام را از میان برداشت و بی‌دینی و نادانی و تجاوز را در این منطقه ریشه کن کرد. ارتش دلیر ما نیز در زین‌القوس و سیف سعد [ارتفاعات میمک] همین کار را انجام داد "[1]
برمبنای این تفکر، صدام جنگ عراق علیه ایران را «قادسیه دوم» یا «قادسیه صدام» نامگذاری نمود. تا تداعی بخش جنگ اعراب صدر اسلام علیه ایرانیان به اصطلاح «مجوس» باشد!
" صدام همواره ایرانیان را «مجوس»[2] می‌نامید و از جنگ تحمیلی با عنوان جنگ اعراب و مجوسیان و آتش پرستان یاد می‌کرد. تا پشتیبانی کشورهای عربی را نیز جلب نماید."[3] نوشته‌اند یکی از مغان در احتجاجی که با دانشمند مسیحی می‌کند می‌گوید: " ما آتش را به هیچ وجه خدا نمی‌شمریم. خدا را به وسیله آتش نیایش می‌کنیم، چنان که شما نیز خدا را به وسیله صلیب می‌پرستید."[4]
به راستی، اعرابی که ایرانیان را بعد از اسلام آوردنشان، همواره مجوس می‌نامند، آیا فراموش کرده‌اند که در هر نقطه از مناطق مسکونی خودشان بتی ساخته و به پرستش آن مشغول بودند؟ آیا همین اعراب در کعبه معظمه تعداد 360 بت نگهداری نمی‌نمودند؟ چگونه است که ایرانیان، بعد از ظهور اسلام، به اعراب، بت پرست نمی‌گویند، ولی فرزندان ناخلف بت پرستان عهد جاهلیت، هنوز ایرانیان را به دیده آتش پرستی می‌نگرند؟
و – آرزوی صدام برای کسب رهبری جهان عرب
ملک فاروق پادشاه عشرت طلب مصر در سال 1331 ش (1952 م) به دست ژنرال محمد نجیب سرنگون شد.
ژنرال محمدنجیب در سال بعد حکومت را جمهوری اعلام نمود و خود به نام اولین رئیس جمهور، برمسند قدرت نشست. هنوز بیش از یک سال از حکمرانی وی نگذشته بود که توسط کودتای «سرهنگ جمال عبدالناصر» برکنارشد. ناصر به احیاء جنبش «پان عربیسم»[5]، با غرب و بخصوص اسرائیل سر دشمنی و عناد نهاد. پیروزی وی علیه اسرائیل و انگلیس و فرانسه در پی اعلام ملی سازی کانال سوئز در سال 1335، باعث شدکشورهای عرب منطقه، ناصر را به عنوان رهبرجهان عرب بپذیرفتند. ترانه‌های خوانندگان مملو از ذکر محبوبیت و شجاعت او گردید. رادیوی «صدای عرب» حس ناسیونالیستی و وحدت جوامع عربی را تبلیغ نمود. جمال عبدالناصر که خود را مسبب شکست اعراب در جنگ 1346 (ژوئن 1967) می‌دانست، با استعفای خود از مردم کشورهای عرب پوزش خواست. مردم کشورهای دیگر که هزاران کیلومتر از مصر فاصله داشتند، ضمن ابراز شدیدترین عواطف، با برپایی تظاهرات میلیونی مخالفت خود را با استعفای «رهبر جهان عرب» اعلام نمودند.
پس از مرگ مشکوک جمال عبدالناصر و انتصاب «انور سادات» به جانشینی او، بین انورسادات و «مناخیم بگین» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، در شهریور 1357 در منطقه «کمپ دیوید»[6] پیمانی منعقد گردید که در جریان آن مصر، اسرائیل را به عنوان یک کشورمستقل به رسمیت شناخت.[7]
این عمل انورسادات خشم کشورهای عرب منطقه را برانگیخت. مصراز جرگه کشورهای عرب طرد گردید. بدین صورت خلاء رهبری جهان عرب نمایان شد.
صدام که در آرزوی کسب رهبری جهان عرب می‌سوخت، به انحاء مختلف با ادعای حمایت عراق از اعراب منطقه، ابراز دشمنی با اسرائیل، خود را به عنوان کاندیدای رهبری معرفی می‌کرد. وی مدعی بود که یکی از آرزوهایش تکرار عمل «بخت النصر» است که یهودیان را در بابل به زنجیر اسارت کشانده بود.
در اوج تظاهرات مردم ایران علیه شاه و همزمان با ایام پیروزی انقلاب اسلامی در تاریخ 17 بهمن ماه 1357 خطاب به کشورهای عرب منطقه گفت: " شرف و حیثیت امت عرب را تنها در دفاع از عراق به دست نمی‌آوریم. بلکه وظیفه ما تا اقصی نقاط میهن عربی، تا آنجا که دستمان برسد، تا از شرف امتی دفاع کنیم، امتداد می‌یابد."[8]
قبل و بعد از این اظهارات صدام، کشور عربی لبنان توسط صهیونیست‌ها اشغال شد، به تونس حمله نمودند، هواپیمای مسافربری مصر توسط آمریکایی‌ها ربوده شد، آمریکایی‌ها، دو شهر مهم «طرابلس» و «بن غازی» کشور لیبی را به دلایل واهی بمباران نمودند. ولی هیچ کدام از این حوادث تأسفبار، شرف و حیثیت و غیرت و عصبیت عربی صدام را تحریک نکرد!!
در 4 اردیبهشت 1359 در جمع شعرای ملی سرای عراق گفت: " هیچوقت رسالت خود و مفهوم آن را از یاد نبرده‌ایم. ما هیچگاه کودک یتیم یا زنی بیوه را که در مصر، سوریه، کرانه غربی یا فلسطین زندگی می‌کند، فراموش نکرده‌ایم. [کف زدن]. ما فریاد زنان عربی را که در عربستان [منظور خوزستان] بسر می‌برند، از یاد نخواهیم برد."[9]
روزنامه «نیویورک تایمز انگلیسی زبان چاپ آمریکا» در 14 تیر ماه 1359 نوشت: " عراقی‌ها به دنبال خریدن هواپیماهای جنگی میراژ از فرانسه، و در حال مذاکره برای خرید ناوشکن‌هایی با موتور‌های آمریکایی، از ایتالیا هستند، تا نیروی دریایی خود را که امیدوارند با آن بر خلیج (فارس) تسلط یابند، توسعه دهند."[10]
وی درطول جنگ تحمیلی بارها اعلام کرد که: به نیابت از سوی ارتش‌های جهان عرب، با ایران می‌جنگد.
انور سادات، رهبر منزوی و طرد شده جهان عرب، رقیب تازه به دوران رسیده خود را چنین خطاب می‌کرد: " … بچۀ تشنه به خونی چون، صدام حسین…"[11]
منبع: ردای فتح؛ کاظمی، محمد، 1398، ایران سبز، تهران
[1]. درویشی فرهاد/ پرسش‌ها و پاسخ‌ها (جنگ ایران و عراق)؛ ناشر: مرکز اسناد دفاع مقدس (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ)، چاپ: قلم آذین، تهران 1389 ص 40
[2]. مجوس یعنی: آفتاب پرست، آتش پرست، گبر. «فرهنگ لغت صبا- محمد بهشتی»
[3]. درویشی فرهاد/ پرسش‌ها و پاسخ‌ها (جنگ ایران و عراق)؛ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، چاپ: قلم آذین، 1389 ص 30
[4]. زرین کوب عبدالحسین / دو قرن سکوت؛ ناشر: انتشارات جاویدان، چاپ: شرکت افست «سهامی عام» چاپخانه 25 شهریور، 1356 ص 230
[5]. پان عربیسم همانند پان ترکیسم و پان ژرمنیسم، تلاشی است برای اتحاد نژاد خاصی فارغ از اندیشه دینی (تلفیق سکولار و ملی گرائی) صورت می‌گیرد.
[6]. کمپ دیوید، منطقه‌ای جنگلی که در حدود 100 کیلومتری شمال پایتخت آمریکا واقع شده است. از زمان فرانکلین دلانو روزولت سی و دومین رئیس جمهورآمریکا، به استراحتگاه ییلاقی رؤسای جمهور آمریکا تبدیل گردید.
[7] . پیمان کمپ دیوید(Camp David Accords) در شهریور 1357 با وساطت جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا، بین انورسادات رئیس جمهور خودگران فلسطین و مناخیم بگین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در منطقه کمپ دیوید آمریکا، در 8 بند منعقد گردید: 1- عقب نشینی نیروهای اسرائیلی از صحرای سینا در مدت سه سال 2- به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی توسط مصر 3- برقراری دو کشور مصر و اسرائیل 4-تشکیل گروهی برای رسیدگی به ادعاهای مالی دو طرف 5- اسقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد (un) در منطقه مرزی با صحرای سینا 6- صدور مجوز عبور کشتی‌های اسرائیلی از کانال سوئز 7- مذاکره درباره خودمختاری فلسطینیان در مناطق نوار غزه و کرانه باختری رود اردن، یک ماه بعد از عقد پیمان 8- انتخابات برای تعیین دولت خودمختار فلسطینیان در مناطق مذکور.
[8]– ستیز با صلح/ ناشر: ستادتبلیغات جنگ – شورای عالی دفاع جمهوری اسلامی‌ایران، چاپ: ایران چاپ، 1366 ص 86
[9]. همان ص 48
[10]. بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس؛ اسناد تجاوز (به روایت مطبوعات خارجی)/ ناشر: بیناد حفظ آثار – مدیریت انتشارات و ادبیات، تهران 1372 ص 53
[11] روزشمار جنگ- کتاب پنجم (هویزه، آخرین گام‌های اشغالگر)؛ ناشر: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، چاپ: قدیر 1373 ص 298
انتهای مطلب
