در روز 19 بهمن، عده کثیری از نیروهای نظامی هوایی و تعدادی از نیروی زمینی، در محل اقامتگاه رهبر انقلاب با لباس نظامی رژه رفتند. رهبر انقلاب در این دیدار خطاب به جمع حاضر گفتند: «درود بر شما که قدر نعمت خدا را شناختید. و به دامن قرآن پیوستید. درود بر شما که ترک کردید حکومت طاغوت را و به حکومت الله پیوستید.»
چاپ عکس دیدار مزبور در جراید، نقطه عطف دیگری در تأیید عهود ارتش نسبت به اعلام همبستگیهای متعدد نیروهای مسلح ازطرفی، و از سوی دیگر، تسریع در روند پیروزی انقلاب را شتاب تازهای بخشید.
آیتالله خامنهای درباره این روز که الحاق ارتش به انقلاب را برای هزاران بار دیگر در کارنامه انقلاب جاودانه ثبت نموده بود، گفتند: "در آن روز من کنار امام ایستاده بودم که این نیروی الهی و انقلابی داشتند خدمت امام رژه میرفتند. اگر بخواهیم احساسات آن روز را در یک جمله خلاصه کنیم، این بود که «ما پیروزیم»، یعنی بزرگترین سدی که تصور میشد در مقابل انقلاب مانعی ایجاد خواهد کرد، آن روز احساس شد که دیگر وجود ندارد. هم دشمن چنین تصور داشت و هم خود ما این بیم را داشتیم. علت هم این بود که کسانی بر ارتش مسلط بودند که جزء این انتظاری از آنها نمیرفت. اما وقتی دیدیم که جوانان ارتشی که عضو تشکیل دهنده بدنه اصلی ارتش هستند، آنطور در مقابل مظهر انقلاب، یعنی امام خمینی(ره)، رژه رفتند و اظهار همدردی کردند و شعار میدادند و بعد پرچمشان را خدمت امام بالا آوردند که امام امضاء کنند، احساس کردیم که این سد و این مانع برداشته شده و دیگر وجود ندارد. نقش ارزنده همبستگی باشکوه ارتشیان با ملت در اضمحلال و شکست رژیم شاهنشاهی، نشان شعور ایمانی و انقلابی این فداکاران و عاشقان الله به آرمانهای مقدس امت اسلام برای پیاده شدن نظام الهی در سرزمین خون و شهادت بود، که علیرغم فشارها و اختناق شدید، گام بزرگ مبارزه با نظام حاکم پهلوی توسط آنان برداشته شد. و همراه با ملت دلاور ایران، حماسه پرشکوه این بیعت در صفحات تاریخ انقلاب اسلامی، جاویدان گردید."[1]
ایشان در زمان دیگری درباره این رویداد محکم و استوار اعلام همبستگی مجدد ارتش با انقلاب، گفتند: " در نوزدهم بهمن، در همان گوشهای از شهر تهران که همه نبضهای سیاسی عالم به یاد آن و به نظاره آن میطپید و میزد، حادثهای اتفاق افتاد که بدون شک، سرنوشت ارتش را معین کرد. و یقیناً در سرنوشت انقلاب هم تأثیر بزرگی داشت… این حرکت عادی نبود. این یک زیارت معمولی نبود. هزاران نفر مرد و زن، هر روز ساعتی به سوی آن خانه دلها، میشتافتند. اما حرکت پرسنل نیروی هوایی آن روز، شکستن یک زندان، گذشتن از یک حصار و بریدن زنجیر محکمیبود که تصور میشد در طول سالهای دراز بر پای پرسنل ارتش بسته شده و هرگز گسستنی نیست. این اقدام شجاعانهای بود که آن روز در دنیا هم مانند بمبی منفجر شد و صدا کرد. هم ملت را دلخوش کرد، هم نظر همه را نسبت به آینده ارتش مشخص کرد. راه را نشان داد و هم در سرنوشت انقلاب، بخصوص در روزهای 23،22،21 بهمن سال 57 یک نقش تعیین کننده را ایفاء کرد."[2]
و باز رهبرکنونی انقلاب درباره این پشتیبان انقلاب و مؤدی اضمحلال نظام شاهنشاهی گفتند: " و این [رژه 19 بهمن]، کارکرد دستگاه را شکست. دستگاه احساس کرد بیپشت و پناه شده، تنها امید آن نظامیکه جز با سرنیزه و زور نمیتواند حکومت کند، چیست؟ جز نیروی نظامی؟ به مردم که اتکایی نداشتند. اما نیروهای نظامی هم با این صراحت و این قاطعیت در خدمت مردم قرار گرفتند."[3]
" همبستگی ارتشیان مسلمان با نهضت اسلامیملت ایران در بهمن ماه 57، کاریترین ضربه را بر پیکر فرتوت و ناتوان رژیم ستمشاهی وارد کرد. بخصوص در نوزدهم بهمن همین سال که گروه کثیری از پرسنل آگاه، شجاع و جان برکف ارتش در اقامتگاه رهبر معظم انقلاب اسلامیاز برابر امام(ره) رژه رفتند و آمادگی خود را برای هر اقدامیتا نثار جان در راه خطیر پیروزی نهضت مقدس اسلامیاعلام داشتند، روز احتضار و لحظات واپسین حیات رژیم خود فروخته شاه، بسیار نزدیکتر شد. آری، این حرکت متهورانه و جاودانه که جایگاه ویژهای در تاریخ انقلاب اسلامییافت، به عقیده متخصصان نظامی، به مثابه تیر خلاصی بود که به شقیقه رژیم منحوس پهلوی وارد شد. و خود، حرکتی بود که به روند انقلاب خونبار اسلامیسرعت و شدت بخشید."[4]
ژنرال هایزر فرستاده ویژه آمریکا به ایران که برای نجات رژیم پهلوی عامل و تلاشگر هر عملی بود، درباره آثار حرکتهای مردمیارتش در رابطه با نهضت اسلامی، اعتراف کرد: " در خبر آمده بود که طرفداران مهم [امام] خمینی…اعتقاد نداشتند که بتوانند ارتش را وادار به ترک کامل سلطنت و برآوردن خواست [امام] خمینی بکنند."[5]
" روزهای آخر بحران، کشور به صورت عدم اطاعت و نافرمانی دسته جمعی در یگانهای رزمی مختلف نیروی زمینی از جمله در یگان هوانیروز ظاهر گردید."[6]
در 20بهمن ماه در پادگان دوشان تپه، در جریان نمایش فیلم مراسم بازگشت و استقبال از رهبر انقلاب(ره)، هنرجویان نیروی هوایی نسبت به وی شدیداً ابراز احساسات نمودند. افراد گارد شاهنشاهی مأمور حکومت نظامی، برای ساکت کردن آنها و دیگر کارکنان نیروی هوایی مداخله نمودند. سرانجام کار به درگیری و تیراندازی کشید. با انتشارخبر شورش افراد پادگان، مردم برای یاری آنها به محل آمدند. کارکنان نظامیدرب اسلحه خانهها را گشودند و با تقسیم سلاح بین مردم، اقدام به احداث سنگرهای خیابانی به نبرد با افراد گارد پرداختند.
منبع: ردای فتح؛ کاظمی، محمد، 1398، ایران سبز، تهران
[1]. ارتش در نگاه رهبر/ چاپ: ارتش ج.ا.ا،
[2]. همان ص 159
[3]. همان ص 101
[4]. روزنامه اطلاعات/ پنجشنبه 18بهمن ماه 1375، شماه 20985
[5]. مأموریت در تهران (خاطرات ژنرال هایزر)/ ترجمه: ع. رشیدی؛ انتشارات اطلاعات، تهران 1365، ص 188
[6]. اعترافات ژنرال (خاطرات ارتشبد عباس قرهباغی)/ مرداد- بهمن 57؛ نشر نی، ص 93
انتهای مطلب