برابر گزارش‌های ارسالی به ستاد بزرگ ارتشتاران در مورخه 3 بهمن ماه "در قزوین عده‌ای از پرسنل نظامی قصد دارند در تاریخ 5 بهمن، مرتکب نهستی [غیبت] گردیده تا در مراسم استقبال از [امام] خمینی شرکت نمایند."[1]
در اعلامیه‌ای تحت عنوان «آزادیخواهان ارتش»، چنین آمده بود: "…دانشجویان رزمی سال دوم دانشکده افسری که روز شنبه گذشته دست به اعتصاب غذا زده‌اند، از جهت روزنامه و ارتباط با خارج سخت در مضیقه می‌باشند. و نیز در صدد تصفیه عظیمی میان دانشجویان میهن‌پرست هستند."[2]
اعلام همبستگی‌های مکرر کارکنان ارتش در تمام سطوح آن موجب تلاش بیشتر مردم و رهبران نهضت برای سرنگونی رژیم پهلوی گردیده بود.
در 4 بهمن ماه، " 400 همافر در پایگاه اصفهان، و همافران پایگاه‌های شیراز و بوشهر دست به تظاهرات زدند."[3]
در همان روز، به ستاد بزرگ ارتشتاران گزارش رسیده که: "ساعت50/10 دقیقه، تعدادی از پرسنل پایگاه هشتم شکاری اصفهان به راهپیمایی توأم با شعار مشغول، و شعار آنها بدین قرار بود: «ما برادرکشی نمی‌کنیم. به ما ملحق شوید. ما کودتای نظامی نمی‌کنیم. درود بر خمینی».
ساعت 14 روز جاری تعدادی از پرسنل پایگاه هشتم شکاری اصفهان پس از تظاهرات در پایگاه، سپس با چند دستگاه اتوبوس به شهر اصفهان آمده و در خیابان‌های نشاط و چهارباغ به تظاهرات و دادن شعارهای مضره پرداخته و عده‌ای از مردم نیز به اتفاق آیت‌الله خادمی و جلال طاهری ضمن قربانی کردن گوسفند، به آنان ملحق شدند.
ساعت 13 روز جاری حدود 1000 نفر در مسجد جامع همدان جمع و همبستگی پرسنل پایگاه شاهرخی را با نهضت انقلاب و ایراد سخنرانی به مردم تبریک گفته و پس از خروج از مسجد، شعارهایی به نفع پرسنل پایگاه شاهرخی دادند."[4]
و باز در همان تاریخ، "پرسنل هوایی در اعتراض به تعطیلی فرودگاه‌ها و لغو سفر امام، طی تظاهراتی، به منزل آیت‌الله طالقانی رفتند… چهارصد همافر در پایگاه اصفهان، و همافران پایگاه‌های هوایی شیراز و بوشهر، دست به تظاهرات زدند."[5]
از جمله از وقایع روزهای 4 و 5 بهمن‌ماه که به ستاد بزرگ ارتشتاران مخابره گردید: پائین آوردن مجسمه شاه توسط کارمندان صنایع هلیکوپترسازی ایران واقع در شاهین‌شهر اصفهان، تظاهرات حدود 150تن از نظامیان پایگاه یکم شکاری تهران، تظاهرات حدود 500 نفر با لباس نظامی از میدان آزادی تهران به طرف فرودگاه، شعار دادن حدود 100 نفر ملبس به لباس نیروی هوایی در میدان آزادی تحت عنوان «ما همه سرباز توایم خمینی»، راهپیمایی تعدادی با لباس نظامی با در دست داشتن عکس‌هایی از رهبر انقلاب و سردادن شعار: «استقلال، آزادی، حکومت اسلامی» در خیابان‌های فرح‌آباد تهران، شرکت تعدادی از نظامیان در منزل آیت‌الله طالقانی و مصاحبه آنان با خبرنگار رادیو «بی‌بی‌سی»[6] و اعتراض مجدد به تعطیلی فرودگاه و لغو سفر رهبر انقلاب، صدور اعلامیه‌ای توسط نظامیان پایگاه سوم شکاری که در آن ذکر شده بود: "سعی خواهیم کرد قبل از اجرای کودتا جلوی کار را بگیریم و تمام مسئولین امر در هر مقامی‌که باشند، تیرباران می‌نماییم "، اغتشاش در پایگاه هوایی بوشهر و سپس تظاهرات در شهر، اعلام همبستگی دو گروه از یگان‌های هوانیروز، تشویق مردم به طرفداری از امام خمینی توسط حدود 500 تن از نظامیان، پخش اعلامیه‌ای مبنی بر اعلام همبستگی کارکنان نیروی دریایی در بندرعباس…
آیت‌الله خامنه‌ای، در مورد حرکت‌های انقلابی و سرنوشت‌ساز نظامیان ارتشی که در نهایت منجر به پیروزی انقلاب اسلامی، گردید گفتند: "بعضی از اقشار [ارتش] آنچنان شجاعتی از خود نشان دادند که میان توده مردم کم نظیر بود."[7]
ایران سراسر برای پذیرایی از زعیم انقلاب لحظه‌شماری می‌کرد. فرودگاه مهرآباد توسط کارکنان نیروی هوایی اداره می‌شد. کارمندان هواپیمایی کشوری که مدت مدیدی در حالت اعتصاب غذا سپری کرده بودند، با استماع خبر آمدن رهبر انقلاب در روزنامه‌ها اعلان نمودند که یکی از هواپیماهای 747 را به نام «پرواز انقلاب» آماده کرده‌اند که برای انتقال رهبر از تهران به پاریس عزیمت نمایند.
ولی چند روز بعد، بنا به دستور دولت بختیار، فرودگاه مهرآباد بسته اعلام شد. تا از ورود رهبر انقلاب جلوگیری به عمل آید. ارتشبد قره‌باغی در خاطرات خود می‌نویسد: "با انتشار بسته شدن فرودگاه و جلوگیری از آمدن آقای خمینی، تظاهرات و اغتشاشات مردم در شهرها و تهران شدیدتر می‌شد. به تدریج گزارش اعتصاب غذای همافران و شرکت عده‌ای پرسنل نیروی هوایی و تعدادی از پرسنل نیروی دریایی و زمینی در راهپیمایی‌ها و همچنین صدور اعلامیه همبستگی از طرف آنها به ستاد رسید."[8] … "موقعی که فرودگاه مهرآباد برای جلوگیری از آمدن آقای خمینی به ایران بسته شد و روحانیون در مسجد دانشگاه متحصن شدند، اخبار روزنامه‌ها حاکی بود که همافران نیروهای سه‌گانه در پایگاه‌های خود در تهران، اصفهان، کرمانشاه، دزفول، همدان، بندر بوشهر و بندر پهلوی اقدام به تظاهرات و اعتصاب غذا نمودند."[9] … "و حتی در تهران، بوشهر، شیراز و اصفهان، برخی از افسران، همافران، درجه‌داران و سربازان، با خانواده‌هایشان به راهپیمایی پرداختند."[10]
منبع: ردای فتح؛ کاظمی، محمد، 1398، ایران سبز، تهران
[1]. به کوشش جباری جلیل/ گزارش زمستان 57؛ ناشر: سازمان عقیدتی سیاسی ارتش ج.ا.ا، تهران 1372 ص 179
[2]. دوانی علی/ همان مدرک، جلد 9 ص 250
[3]. موحد- ه/ دو سال آخر، رفرم تا…انقلاب؛ انتشارات: امیرکبیر، چاپخانه سپهر، تهران 1363 ص 278
[4]. جباری جلیل؛ گزارش زمستان 57، ناشر: سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی‌ایران، چاپ: مشیری، تهران سال 1372صص182- 181
[5]. کتاب هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی جلد2 ص 1099
[6]. B.B.C (British Broadcasting Corporation) بنگاه خبررسانی بریتانیا.
[7]. ارتش در نگاه رهبر/ چاپ: ارتش ج.ا.ا، ص 137
[8]. اعترافات ژنرال (خاطرات ارتشبد عباس قره‌باغی)؛ مرداد-بهمن 57، نشر نی، ص 227
[9]. همان ص 271
[10]. همان ص 272
انتهای مطلب
