مرحله اول
پیشروی سریع و هم‌زمان و همه‌جانبه با نیت غافلگیری محض دشمن بود که نتایجی درخشان به دنبال داشت و موجب تصرف جزایر مجنون شمالی و جنوبی گردید. این پیشروی که پس از پیاده کردن ۳۶۰ نفر از نیروهای پیاده با هلی برن اولین قافله از بالگردهای هوانیروز- که ۶ فروند از بالگردهای غول‌پیکر شینوک بودند- انجام شد و آن‌چنان سریع صورت گرفت که رزمندگان بعد از خلع سلاح و تار و مار کردن نیروهای دشمن مستقر در جزایر در صبح روز چهارم با رسیدن به شهر القرنه عراق و مستقر شدن در روی جاده مهم بصره-العماره با استقبال چشمگیر بخشی از مردم شهر (شیعه) نیز مواجه شدند. رسیدن ناگهانی رزمندگان ایران به شهر القرنه عراق آن‌چنان غیرمترقبه بود، که دشمن ناچار شد تا از طریق رسانه‌های صدا-تصویری اعلام حالت اضطراری و فوق‌العاده در شهرها و نواحی اقماری آن بکند.
مرحله دوم
در این مرحله تصمیم بر پیشروی نیروها از منطقه جفیر تا طلاییه و درنهایت شهر نشوه گرفته شده بود که با اقدامات دشمن میسر نشد. پیشروی سریع نیروهای ایران در ۴ روز اول و اعلام حالت فوق‌العاده روسا و فرماندهان عراق را به خود آورد که اگر دیر بجنبند نیروهای ایران چه‌بسا بصره را هم در آینده‌ای نزدیک به تصرف خود درمی‌آورند. از این نظر دشمن با بهره‌گیری از حداکثر امکانات، هواپیماها و بالگردهای جنگنده و بخصوص با بهره‌گیری از اطلاعاتی که ماهواره‌های جاسوسی به‌خصوص هواپیماهای آواکس و جاسوسی استکبار غرب و شرق، از مکان استقرار و نیروهای ایرانی در اختیار گذاشتند، اقدام به بمباران‌های سنگین تمام مناطق هورالعظیم به‌ویژه جزایر مجنون برای متوقف کردن پیشروی نیروهای ایران کردند. بمباران‌ها که توأم با بمباران‌های شیمیایی بودند، منجر به توقف پیشروی و حتی عقب‌نشینی‌های ایران شد. بمباران‌های شیمیایی هواپیماها که بیشتر از آغشته به خردل استفاده می‌کردند به‌صورت شبانه‌روزی بودند و سبب شیمیایی شدن بسیاری از رزمندگان شدند. خلبانان و بالگردهای هوانیروز در این مقطع هم با تخلیه بسیاری از رزمندگان شیمیایی شده به پشت جبهه رسالت بزرگ خود را انجام دادند و کارنامه درخشانی در نجات مصدومان عملیات خیبر از خود برجای گذاشتند
مرحله سوم
مرحله سوم عملیات خیبر هم با بمباران‌های شدید و سرتاسری هواپیماهای دشمن که استفاده از بمب‌های شیمیایی را چندین برابر کرده بود، توأم شد. این بهره‌گیری از بمباران‌های شیمیایی که برخلاف تمام قوانین بین‌المللی و حقوق بشر و شورای امنیت و سازمان ملل و دیگر مجامع دفاع از حقوق بشر و به‌خصوص ژنو می‌باشد، با سکوت وهم نگیز دولتمردان و رسانه‌های مطبوعاتی و رادیو-تلویزیونی کشورهای مدعی رعایت حقوق بشر روبرو شد و اشاره مختصر برخی از آن‌ها هم با شک و تردید همراه بود، حال‌آنکه به‌غیراز ارسال اسناد و مدارک موجود و دعوت از خبرنگاران رسانه‌های خارجی و هیئت کارشناس و سازمان ملل متحد و تائید این هیئت مبنی بر استفاده عراق از عوامل شیمیایی اعزام مجروحان به اروپا جهت مداوا نیز خود گواه انجام این حملات غیرانسانی بود
منبع: هوانیروز و حماسه بزرگ خیبر؛ سلطانی، مرتضی،1398 ، سوره سبز، تهران
انتهای مطلب
