- اهداف دشمن از بمباران و نقش پدافند هوایی
اگرچه یکی از مقاصد اصلی از بمباران هوایی مراکز نظامی، غیرنظامی و صنعتی تضعیف روحیه شهروندان و نیروهای رزمی کشور با هدف ترغیب آنان جهت ترک صحنه نبرد و قیام علیه حکومت خویش می‌باشد، اما متجاوزان همیشه به این مقصود دست نمی‌یابند. گاهی از اوقات بمباران‌ها نتیجه عکس داشته و مردم بااراده مستحکم‌تر به حمایت از حاکمیت می‌پردازند، که البته این نکته موردقبول برخی از تحلیلگران نظامی نیز می‌باشد. ازنظر آن‌ها بمباران شهرها و مردم غیرنظامی سرمایه‌گذاری هنگفت در زمین‌های کاملاً غیر اثربخش است. مهم‌ترین حامی این نظریه پژوهشگران موسسه " بررسی بمباران راهبردی ایالات‌متحده آمریکا" می‌باشد. آن‌ها افزایش حمایت مردم تحت بمباران از حاکمیت خود را از عواقب احتمالی بمباران می‌دانند. البته در بررسی نتایج بمباران در جنگ‌های مختلف نتایج متفاوت مشاهده می‌شود. در جنگ جهانی اول به دلیل غیرمنتظره بودن بمباران‌ها، عکس‌العمل مردم باوجود تخریب و خسارت کمتر نسبت به جنگ جهانی دوم شدیدتر بود.
نتایج بمباران‌ها در آلمان، ژاپن، ویتنام، یوگسلاوی، ایران و … متفاوت از یکدیگر می‌باشد. به‌عنوان‌مثال وقتی بمباران‌ها بر روی مردم آلمان بیش‌ازحد انتظار اولیه شد، این تصور در مردم به وجود آمد که حملات فوق تا تسلیم کامل آلمان ادامه خواهد داشت. لذا مردم پایان جنگ و تسلیم شدن را راه‌حل پایان بمباران‌ها می‌دانستند. این مسئله تأثیر منفی بر روحیه مردم به‌جای گذاشت. بمباران‌های فوق علاوه بر اینکه از میزان حمایت مردم از هیتلر می‌کاست موجب افزایش رفتارهای پریشان و اختلالات روحی شد. اگرچه هر چه میزان آگاهی و آمادگی مردم در خصوص بمباران بیشتر باشد، مقاومتشان بیشتر و هر چه شدت بمباران و آمادگی مردم کمتر باشد احتمال شکنندگی مقاومت مردم بیشتر خواهد بود. نتیجه بمباران در ملل مختلف با سطوح مختلف اعتقادی و گاهی متفاوت از یکدیگر است. به‌عنوان‌مثال مردم شجاع کشورمان پس از بمباران هوایی توسط عراقی‌ها شعارهایی در جهت حمایت از رزمندگان و ادامه نبرد سر می‌دادند. آنان پیکر پاک شهدا را بر روی دست گرفته و فریاد می‌زدند "این گل پرپر ماست هدیه به رهبر ماست" و یا اینکه "این سند جنایت آمریکاست" درواقع مردم کشورمان در زمان جنگ تحمیلی نه‌تنها از بمباران و موشک‌باران هراسی نداشتند بلکه این‌گونه حرکات دشمنان بعثی منجر به افزایش انگیزه آن‌ها جهت دفاع از اعتقادات و کشورشان می‌شد همچنان که مقام معظم رهبری در سال ۱۳۶۵ پس از بمباران ایلام و آغاز دور سوم بمباران و موشک‌باران شهرها توسط دشمن بعثی، در نماز جمعه تهران می‌فرمایند: (( همه شهرهایی که در معرض بمباران قرار می‌گیرند، انگیزه بیشتری برای مبارزه پیدا می‌کنند. چنانکه ایلام پس از بمباران چندین گردان رزمی به جبهه‌ها اعزام می‌کند و این نشان‌دهنده ایمان قوی مردم به اهدافشان می‌باشد.))
- شهدای پدافند هوایی
چگونه می‌توان از پدافند هوایی نام برد، ولی از شهدا، جانبازان و آزادگان پدافند هوایی یاد نکرد؟! مگر حماسه عاشورایی دلیرمردان پدافند هوایی در سایت راداری سوباشی که به تبعیت از سیدالشهدا و یارانش آگاهانه به شهادت رسیدند، اتفاق کوچکی در تاریخ این مرزوبوم است؟ مگر می‌توان از تاریخ نظامیگری این کشور دلاورپرور گذر کرد و از شهدای پدافندی سانحه سی-130 یاد نکرد؟ چگونه می‌توان از فرمانده نابغه نیروی هوایی، دلیرمرد پدافند هوایی، شهید ستاری نام نبرد؟ چگونه می‌توان از حماسه آن سربازی که در دفاع (از پل قطور) با پای قطع‌شده براثر تیراندازی هواپیمای عراقی، اقدام به خشاب‌گذاری در توپ ضد هوایی ۳۵ میلی‌متری می‌نماید تا سد آتش پدافند هوایی در برابر هواپیمای عراقی قطع نشود، یادی نکرد؟ چگونه می‌توان از دلیرمردان پدافند هوایی که در گرمای بیش از ۵۵ درجه در گرم‌ترین مناطق کشور و یا سرمای منفی ۲۰ درجه در سردترین نقاط کشور بر روی توپ‌های ضد هوایی مستقر بوده و از حریم هوایی کشور خود بر اساس اعتقادات و آرمان‌ها دفاع می‌کنند، یادی نکرد؟ چگونه می‌توان از بیداری‌های همیشگی دلیرمردان پدافند هوایی در شیفت‌های ۲۴ ساعته رادار و جنگ‌افزارهای مربوطه یاد نکرد؟ اعتقادمان بر این است که این عزیزان همواره مورد رحمت خداوند متعال هستند و رنج و آلام و زحمتی را که برای دفاع از اعتقادات متحمل می‌شوند موردعنایت خداوند متعال قرار می‌گیرد. مگر نه اینکه امام محمدباقر علیه‌السلام می‌فرماید: ((هر چشمی روز قیامت گریان است، مگر سه چشم؛ چشمی که درراه خدا بیدار است، چشمی که از ترس خدا بگرید و چشمی که از حرام الهی فروافتد)) و مگر نه اینکه پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: ((کسی که پیوسته در حال مرزبانی است، هیچ خیری نیست که انجام نداده و از هیچ راهی نیست که رهایی نیافته باشد)) و دلیرمردان پدافند هوایی مرزبانان همیشه بیدار آسمان این کشور سرفرازند.
منبع: مجله صف شماره 359، مهر 1389، ساعس آجا، ص67
انتهای مطلب
