از عصر روز پنجم مهرماه سال ۱۳۵۹ تک سنگین یگان‌های زرهی و تفنگدار موتوریزه ارتش عراق با پشتیبانی‌های آتش توپخانه و بمباران برای تصرف ساحل دور رودخانه کرخه و عبور از پل و مدارهای موجود در شمال و جنوب آن آغاز گردید. تعداد سه دستگاه تانک و دو دستگاه نفربر عراقی که از سمت پاسگاه جسر نادری به سمت پل سرازیر شده و با آتش و حرکت در حال پیشروی بودند، هدف موشک‌های تاو و تانک‌های گردان قرار گرفتند و با صدای مهیبی همراه با نفرات و مهمات خود منفجر و شعله‌ور شدند. نفرات پیاده دشمن نیز که در حال پیشروی به‌طرف رودخانه بودند در آتش شدید تانک‌ها و سایر سلاح‌های انفرادی و اجتماعی گردان و نیز پشتیبانی‌های پرحجم آتش‌گردان۳۲۰ توپخانه کمک مستقیم تیپ۲ زرهی زمین‌گیر شدند و یگان‌های مهاجم عراقی ناچار به عقب‌نشینی تا پشت پاسگاه جسر نادری گردیدند. در اثر پیگیری‌های مداوم از طریق لشکر برای تقویت یگان‌های خط مقدم نبرد و توپخانه‌ها مقرر گردید دو آتشبار توپخانه۱۷۵ میلی‌متری و کاتیوشا که به مقصد جزیره آبادان در حال حرکت هستند، در سکوی راه‌آهن اندیمشک پیاده شوند و با توجه به اهمیت حیاتی منطقه در تقویت آتش‌گردان۳۲۰ توپخانه قرار گیرند. این آتش‌بارها در روز ششم مهرماه سال ۱۳۵۹ در اندیمشک پیاده شدند و تا ظهر همان روز در منطقه مستقر و مأموریت تقویت آتش گد۳۲۰ را آغاز کردند.
در عصر روز ششم مهرماه سال ۱۳۵۹ نیز یگان‌های عراقی حملات سنگین دیگری را با پشتیبانی‌های پرحجم آتش توپخانه و بمباران‌های هوایی برای عبور از کرخه آغاز کردند و تعدادی از نفرات پیاده یگان‌های عراقی تا پل رودخانه کرخه در جنوب پل پیشروی کردند و برخی از آن‌ها در گدار جنوبی رودخانه وارد آب شدند. لیکن در اثر آتش تیربارهای گردان به هلاکت رسیدند. تعدادی از تانک‌ها و نفربرهای مهاجم عراقی نیز در اثر اصابت موشک‌های تاو و آتش تانک‌های گردان دچار انفجار شدید شدند که یگان‌های عراقی برای عبور از پل این بار نیز در اثر پایمردی‌های رزمندگان گردان و تلفات و صدمات وارده به آن‌ها درهم‌شکسته شد و وادار به عقب‌نشینی به مواضع قبلی خود شدند. در این مرحله یکی از سربازان گردان در دامنه ارتفاعات و در حدود ۲۰ متری جلوی سنگر دیدگاه گردان مورد اصابت تیر مستقیم توپ تانک دشمن قرار گرفت و در اثر شدت ضایعات وارده در همان ثانیه اول به شهادت رسید و گروهبان یکم رسولی یکی از درجه‌داران شجاع گروهان یکم در جناح چپ نیز به شهادت رسید و گروهبان دوم محمد رجبی یکی از ۶ نفر خدمه شجاع و حماسه‌ساز موشک‌اندازهای تاو گردان از ناحیه حنجره مورد اصابت تیر مستقیم دشمن قرار گرفت که درراه انتقال به بیمارستان پایگاه وحدتی به فیض شهادت نائل آمد.
یگان‌های عراقی برای سومین بار در صبح روز هفتم مهرماه سال ۱۳۵۹ تک سنگینی را برای عبور از کرخه آغاز کردند که این بار نیز همانند روزهای گذشته با مقاومت سرسختانه رزمندگان گردان و حجم آتش سنگین و کوبنده گردان ۳۲۰ توپخانه و آتش‌های سنگین آتشبار کاتیوشا و آتشبار ۱۷۵ میلی‌متری مواجه شدند که از روز گذشته به منطقه وارد و در تقویت آتش‌گردان ۳۲۰ قرارگرفته بودند و درنتیجه باتحمل ضایعات و تلفات سنگین وادار به عقب‌نشینی به پشت پاسگاه تا سه‌راهی سرخه شدند و انگیزه خود را برای اجرای تک‌بعدی از دست دادند. با توجه به نقش‌آفرینی ویژه دسته موشک‌انداز تاو گردان در سد کامل پیشروی دشمن و به‌منظور قدردانی و تقویت روحیه تیراندازان تاو برای تعداد ۵ نفر از خدمه و نیز دو نفر دیگر از درجه‌داران شجاع گردان که هر یک به نحوی در تقویت توان رزمی دسته موشک‌انداز تاو نقش اساسی داشتند، طی ارسال گزارشی تله‌تایپ ای از گردان به آج لشکر92 تقاضای یک درجه تشویقی گردید که مورد تصویب لشکر واقع و مراتب ارتقای درجه آن‌ها به گردان ابلاغ شد.
با نهایت احترام و به‌منظور قدردانی از آن‌ها اسامی تعداد ۶ نفری را که به خاطر دارم می‌نویسم:
- گروهبان یکم کوشکی تیرانداز ممتاز و استثنایی.
- استوار دوم جزینی از تیراندازان ممتاز.
- استوار دوم زارع تیرانداز ممتاز.
- گروهبان دوم ابراهیمی سعید تیرانداز ممتاز.
- ستوانیار دوم غلام علی مسعودی سر مکانیسین خودروهای شنی دار گردان که در آماده‌سازی نفربرهای ام113 و ام۵۷۸ نقش اساسی داشت.
- گروهبان سوم پوشن درجه‌دار جوان شجاعی بود با رسته سررشته‌داری که در دسته آماد و پشتیبانی گروهان ارکان سازمان داشت و با آغاز حمله عراق تقاضای نبرد در خط مقدم و در دسته موشک‌انداز تاو گردان را نمود و با فراگیری آموزش‌های لازم همانند سایر تیراندازان به نقش‌آفرینی پرداخت.
منبع: مجله صف شماره 359، مهر 1389، ساعس اجا، ص54
انتهای مطلب
