از آن زمان که خود را شناخت کوشید تا جز در جهت خشنودی حق تعالی گام برندارد. به راستی او گمنام، اما آشنای همه بود. از آن روستاییِ ساده دل، تا آن خلبان دلیر و بی باک جنگندههای تیزپرواز …؛ آری همه او را میشناسند.شهید بابایی در سال ۱۳۴۹، برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا رفت. طبق مقررات دانشکده میبایست به مدت ۲ ماه با یکی از دانشجویان آمریکایی هم اتاق میشد. آمریکاییها، در ظاهر، هدف از این برنامه را پیشرفت دانشجویان در روند فراگیری زبان انگلیسی عنوان میکردند، اما واقعیت چیز دیگری بود. چون عباس در همان شرایط تمام واجبات دینی خود را انجام میداد، از بی بند و باری موجود در جامعه آمریکا بیزار بود.
برای دیدن ادامه مطلب کلیک کنید
انتهای مطلب