با ذکر مقدمه کوتاهی به این سوال پاسخ داده می‌شود.
در زمان جنگ جهانی دوم، ایران مورد تهاجم انگلیسی‌ها از جنوب و شوروی از شمال قرار گرفت. نیروی دریایی ما به کلی نابود شد. آخرین ناوی ما در آبادان با تک‌تیراندازی انگلیسی‌ها از پای درآمد و شهید شد. فرمانده نیروی دریایی ما، تیمسار دریادار بایندور را به شهادت رساندند. ناوشکن پلنگ و ناوشکن ببر ما را در کنار اسکله منهدم کردند. با ترفند دوستی به اسکله نزدیک شده و تمام واحدهای ما را به توپ بستند و این یک خاطره تلخ و ضربه سختی برای نیروی دریایی ما بود و تجربه‌ای بود که به خاطر بسپاریم من‌بعد وابسته به کسی نباشیم و خودمان روی پای خودمان بایستیم. لذا نیروی دریایی باید آن‌قدر تکامل پیدا می‌کرد که بتواند جلوی تعرض دشمن را به موقع بگیرد و در زمینه دفاع اجازه ندهد کسی به آب‌های ما تعرض کند.
به خصوص بعد از انقلاب اسلامی وظیفه شرعی و قانونی ما این بود که در همان دو سال اول، نیروی دریایی را با همه توانش نگه داریم و الحمدلله توانستیم این کار را بکنیم. پرسنل مؤمن و متعهد نیروی دریایی نگذاشتند ستون پنجم و عوامل فدائیان خلق عرب و غیره، که برای تخریب آمده بودند، فرصت چنین کاری را پیدا کنند.
نیروی دریایی چندین ماه قبل از شروع جنگ تحمیلی بر اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده، تعرض دشمن را برآورد کرده بود و اطلاعات کاملی در این زمینه داشت. البته بگذریم از حوادثی که قبل از شروع جنگ تحمیلی به وجود آمد که دشمنان می‌خواستند خوزستان را جدا کنند و همین تکاوران نیروی دریایی چقدر فداکاری کردند و در خنثی کردن توطئه‌های دشمن نقش بسیار مؤثری داشتند و یا در حادثه سیل خوزستان که نیروی دریایی بسیج شد و توانست خوزستان را از سیل نجات بدهد.
اما با شروع جنگ تحمیلی که یکی از هدف‌های دشمن جدا کردن خوزستان از کشور بود، نیروی دریایی تحرکات دشمن را زیر نظر داشت و می‌دانست که دشمن در حال برنامه‌ریزی و حمله به کشور می‌باشد. لذا یک ماه قبل ناو تیپ هشتم دریایی خرمشهر را با ابتکار یکی از امیران بزرگوار ـ که ایشان مرحوم شدند ـ به نام دریادار ابریشمی بدون اینکه دشمن متوجه شود، به پایگاه بوشهر منتقل کردند. زیرا یگان‌های بزرگ و شناورهای موجود در این پایگاه قدرت فعالیت و مانور در رودخانه را نداشتند و ضربه‌پذیر بودند. پایگاه خرمشهر به صورت فیزیکی نگهبانی می‌شد و وقتی که عراقی‌ها حمله سرتاسری خود را به فرودگاه‌ها و بنادر شروع کردند، ما غافلگیر نشدیم. تکاوران ما در خرمشهر و بعد در عملیات شکستن حصر آبادان جنگیدند و نیز در سایر عملیات‌های غرورآفرینی شرکت داشتند که باعث انهدام بیش از دوسوم نیروی دریایی عراق شد و تا پایان جنگ هم دشمن نتوانست کوچکترین حرکتی را از ناحیه نیروی دریایی خودش در سواحل ما و در شمال خلیج همیشه فارس انجام دهد و در این رابطه تا به حال 11 جلد کتاب جنگ‌های دریایی به رشته تحریر درآمده است که برای اطلاعات بیشتر باید به آنها مراجعه شود.
انتهای مطلب
