|
از دو و از ســـه ات مـــــي رهـاند |
شعـــــر توحيــــد را مي سرايـــد |
|
نـــــام پاك محمـــــّد كـه گويي |
از دهـــــان تــــو بــــوي گل آيد |
|
لحظــــــه هــا مي شود غرقه در عطر |
بر ســـــر ذوق صـــــــد بلبل آيد |
|
در دل هـــــركـــه مهر علي هست |
آمــــــــده در پنــــــــاه ولايت |
|
با قبـــــول امـــــامـــت بــه دنيا |
اوفتـــــــــــاده بـــــه راه ولايــت |
|
ايـن نمــــازاست و فرياد عشق است |
لحظــــه هايش پر از يـاد عشق است |
|
هــــركســـــي شـــد گرفتار جانان |
او تعييــــن دان كه آزاد عشق است |
|
پنــج نوبـــت نمــازت كه خواندي |
مـــي رســي بر پــــــل رستگاري |
|
درمسيـــــر نمــــــاز و عبـــــادت |
رشتـــــــه رستـــــگاري تـو داري |
|
گــــــر نمـــــاز تـو مقبول حقّ شد |
بعـــــد از آن كارهـاي تو خير است |
|
تــــا بيـــــــاد خـدا باشـي اي دل |
لحظــــه هــا از بـراي تو خير است |
|
خــــوش بــــود باري مملو از عشق |
ســـــر بــــه سجــــاده او نهـادن |
|
با چنيــــن پـــاكي وخوشـدلي ها |
روبــــــــــروي خــــدا ايستــادن |
|
بعـــــد ازآن عــــزو جـــاه خدائي |
جلــــوه گــر مي شود در وجــودت |
|
رازها بـــردلـــت مـــي شـود فاش |
مــــي رسي اوج كشــف و شهودت |
|
بعـــد از آن هــــرنفــس هركلامت |
هســــت ذكـــر خــــداي يگـــانه |
|
چــــــون گل بـــي همانند توحيد |
مــــــي شوي چنــان من جاودانه |
|
|
|
منبع: زمزمه ای در تنهایی، حسینیا، احمد، 1383، انتشارات عرفان، تهران
انتهای مطلب
