چرا؟ چون میدان فقط میدان آموزش بود و چهره هایی را که انتخاب کرده بودند چهره های شاخص نظامی برای فرماندهی بودند و عمدتاً سرمایه گذاری روی تربیت جسمی و فکری بود و تنها خلا آن عدم رسمیت فرایض دینی بود. به طوری که در متن برنامه ها قرار نداشت ولی در حاشیه قرار داشت و کسی هم با حاشیه کاری نداشت؛ در نتیجه می توانم این را واقعاً با اطمینان بگویم که بهترین روزه های ماه مبارک را من در دانشکده گرفتم چون به صورت طبیعی می پرسیدند که چه کسانی می خواهند روزه بگیرند که برای آنها جیره ظهر را شب بریزند. کسانی که می خواستند روزه نگیرند هم آزاد بودند.
این که می گویم رسمیت نداشت، این نبود که کسی نمی توانست روزه بگیرد. روزه گرفتن در ماه مبارک، رسمی از نظر اسلام است و کسی که ناهار نمی خورد آزاد بود.
انتهای مطلب
