پرواز آنها به صورت يك خط هوايي بين بيمارستانهاي اهواز و آبادان چندين بار تكرارشد. با تخليه مجروحان، اورژانس -كه آن شب پُر از صداي ناله آنان بود- آرام شد. در اين عمليات چنان صميميتي بين سپاه پاسداران و پرسنل پروازي هوانيروز را ناظر بوديم كه هيچ تفاوتي را بين آنان نمي‌يافتيم الاّ وظيفه.
اغراق نيست. خدمة بالگردها همچون آمبولانسهاي واحد بهداري به سرعت علاوه برتخليه زخمي شده ها در آماده سازي برانكاردها و انتقال به داخل بالگردها نيز با ما همكاري مي‌كردند.
با اتمام تخلية مجروحان به علت نا امن بودن منطقه و بمبارانهاي پي در پي دشمن، به آنها پيشنهاد ترك محل را كرديم، اما اين عزيزان بعد ازحمل آخرين مجروح يك فروند بالگرد را هم براي احتياط در مجاورت اورژانس گذاشتند و بقيه به دنبال مأموريتهاي ديگر رفتند.
در مراحل بعدي عمليات رمضان، به عنوان معاون بهداري لشكر27 محمّد رسول الله«صلي الله عليه وآله» از سوي عزيزان همكار و نيروهاي هوانيروز شاهد تكرار اين صحنه‌ها بودم و آن شجاعت و بي باكي و روحيه دفاع از اسلام و ايران و مردم مسلمان كه از شهيداني چون شيرودي و كشوري شنيده بودم از آنان مشاهده كردم.
منبع: خلبانان، پوربزرگ، علیرضا، 1385، ایران سبز، تهران
انتهای مطلب
