بعد از فتح خرمشهر دو نظریه وجود داشت. اول پذیرش آتشبس کلی عراق که به دلیل اینکه ایران به حقوق و خواستههای بر حق خودش نمیرسید به طور قاطع مردود شد. دوم ادامه جنگ تا رفع فتنه، یعنی ادامه جنگ تا انهدام قدرت نظامی و ماشین جنگی عراق و حذف صدام ـ که خود قلب فتنه بود.
البته بعدها از سوی سیاسیون نظریه سومی تحت عنوان «جنگ جنگ تا یک پیروزی» مطرح گردید که بر اساس آن نقاط حساسی از خاک عراق به تصرف ایران دربیاید، و این نقطه ضعفی برای عراق در میز مذاکره بوده و باعث شود ما با دست پر حضور پیدا کنیم که مبتنی بر آن شرق بصره، جهت عملیات انتخاب گردید.
انتهای مطلب
