موانع در تابعيت از مشيـّت الهي:
چه آزمايش طاقت فرسايي ؟!!
انسان مايل است تن به تقديري دهد كه فكر و تدبير او منطبق بر آنست. سختي و مانع كار در اين است كه برخلاف خواست و تدبير او حوادث بر او مقدر مي شود.
خوشا به حال آنان كه در انديشه يافتن وظيفه و تكليف الهي مجاهدت مي كنند و پس از تشخيض وظيفه در انجامش مي كوشند و نتيجه آن را به خداي متعال وا ميگذارند زيرا كه:
اُفوّض اَمري اِلي الله اِنَّ اللهَ بَصيرُ بِالعِباد.
لذا در مسير انجام تكليف و در پايان اجراي آن هر گونه موانع و سختي به لطف اعتقاد و ايمان به مسير تقديري امور هموار مي گردد و در نتيجه تسليميت انسان مؤمن به تقدير الهي و پاي بندي او به مشيّت پروردگار يكتا تحقّق مي يابد كه چه خوش حالتي است.
چه حالتي بهتر از اين كه آدمي حزن و اندوه حوادث گذشته و ترس و خوف از وقايع آينده نداشته باشد و اين نمي شود مگر به فرموده قرآن كريم:
من اسلم وجهه لله و هو محسن فله اجره عند ربه
و لا خوف عليهم ولاهم يحزنون
(112 سوره البقره)
يعني:
ـ تسليم خدا بودن با تمام وجود
ـ مقيد و موظف به نيكوكاري
ـ پاي بندي به امر اجرا الهي لاغير
حذف، خوف و حزن در وجود
و وصول به چنين مقام و رتبه اي امكان پذير نيست مگر با توكّل به ذات مقدّس احديت و رعايت تقواي الهي.
منبع: یادداشت های ویژه، شهید صیاد شیرازی، علی، 1392، ایران سبز، تهران، چاپ دوم
انتهای مطلب