کلیه رزمندگان اسلام در بدو ورود به منطقه عملیاتی موظف به دریافت و استفاده از آن در تمام موقعیتهای جبهه بودند. همچنین رزمندگان اسلام مستقر در خط مقدم در شبهای عملیات موظف بودند علاوه بر آویختن آن به دور گردن، کد شناسایی خود را نیز بر روی لباسها و بدن خویش بنویسند تا در صورت مفقود شدن پلاک، در هنگام شهادت پیکر فرد قابل شناسائی باشد. بسیاری از اجساد غیر قابل شناسایی و استخوانهای مطهر باقی مانده از شهدای دفاع مقدس بعد از گذشت سالها از جنگ تحمیلی، توسط همین پلاکها شناسایی و تحویل خانوادههای محترم آنها شده است. بعضی از پلاکها از دو قطعه مجزا که بر روی هر دو قطعه آن کد شناسایی حک شده بود، تشکیل میشد. نوع استفاده قطعه دوم این نوع پلاکها برای مواقعی بود که امکان حمل جسد به عقب نبوده و دیگر همرزمان او با جدا کردن آن قطعه و تحویل آن به تعاون قرارگاه، این امکان را فراهم میآورند که فرد شناسایی گشته و از شهادت وی اطمینان حاصل نمایند.
منبع : دانستنیهای دفاع مقدس، سالمینژاد، عبدالرضا، 1382، نیلوفران، تهران
انتهای مطلب