تیپ 23 نوهد، با کلیه یگان های سازمانی شامل پنج گردان نوهد و یگان های پشتیبانی در منطقه عملیاتی جزیره آبادان مستقر گردیده بود و پدافند و تأمین جزیره مهم و راهبردی آبادان را بر عهده گرفته بود. سرهنگ محمد محمدی، فرماندهی تیپ را به عهده داشت و قرارگاه تیپ در بانک مرکزی ملی شهر آبادان، که از ابتدای تجاوز ارتش بعث عراق به عنوان محل ستاد عملیات آبادان تعیین گردیده بود، مستقر بودند
مأموریت واگذاری به گردان 154 نوهد عبارت بود از :پدافند از محل پایه پل رودخانه کارون در شمال غربی تا جنوبی ترین نقطه جزیره مینو که عبارت بود ازتلاقی اروند رود با رود جرف، به مسافت تقریبی 12 کیلومتر. علاوه بر ماموریت اصلی، ماموریت ثانویه تیپ؛ کنترل دائم و دقیق آن سوی رودخانه اروند وقسمت اشغالی رودخانه کارون به منظور انجام ماموریت آتی واگذاری بود. پاسگاه فرماندهی گردان را در مدرسه طالقانی واقع در منطقه ایستگاه 12 آبادان مستقر کردیم و تیم های عملیاتی ب1 ، ب 2 و ب3 هم هر کدام در مدرسه ای در فواصل تقریبی یک کیلومتری پاسگاه گردان قرار داشتند. در آن موقع، شهر آبادان و خرمشهر غربی(ابتدا جزیره آبادان که در کنترل نیروهای خودی بود، زیر آتش های توپخانه ها و خمپاره اندازها بود، اکثر منازل مسکونی و تأسیسات دولتی صدمات زیادی دیده بودند. علاوه بر مأموریت اصلی، مأموریت دیگر ما عبارت بود از؛ کنترل دائم و دقیق آن سوی رودخانه اروند و قسمت اشغالی رودخانه کارون بود.
منطقه واگذاری پدافندی گردان را به سه تیم عملیاتی ب به شرح ذیل تقسیم کردیم: منطقه واگذاری به تیم ب1 از محل پل کارون (که نصف شده بود)تا اوایل منطقه کوت شیخ در حاشیه اروند، تیم ب3 اوایل منطقه کوت شیخ تا جزیره مینو، تیم ب2؛کل جزیره مینو. ضمناً، یک تیم عملیاتی الف را به صورت ویژه، به عنوان مأمورکنترل و مراقبت دشمن در حاشیه کارون (از پل تا تقاطع رود کارون با اروند رود) در پایگاه متروکه نیروی دریایی خرمشهر(در حاشیه جنوبی رود کارون و قسمت غربی آن هم در حاشیه شرقی اروند رود) مستقر نمودیم که به صورت مداوم و 24 ساعته هرگونه تغییرات در وضعیت دشمن که منجر به شواهد وقرائن خواهد بود را ثبت و ارائه دهند. در منطقه تماس با دشمن ( در دو طرف کارون)، به علت اینکه ما و دشمن به یکدیگر دید و تیر داشتیم، هرگونه حرکت، جابجایی، دیده بانی و یا تیراندازی توسط ما و دشمن در داخل کانال های عمیق و طویل انجام می شد، آن هم فقط از دریچه های کوچکی حداکثر با ابعاد 25 سانتیمتر. دو منطقه پدافندی و مراقبتی مهم ما عبارت بود از ساحل جنوبی رود کارون و جزیره مینو( در جزیره مینو تعداد معدودی از بومی های عرب زبان زندگی می کردند، بیشترین وقت و زمان را ساحل رود کارون جزیره مینو جهت کسب اطلاعات و مراقبت از دشمن می کردیم، به طوری که بعضا 24 تا 48 ساعت در کانال‌ها و دیدگاه های ساحل کارون و ساحل ابتدایی اروند از کارون حرکت می کردیم. شناسایی‌ها، اطلاعات و تجاربی که در اواخر فصل بهار و تابستان سال 1358در مأموریت بر قراری نظم و آرامش در خرمشهر با جمعی از پرسنل داوطلب نوهد، کسب کرده بودم، در تکمیل و افزایش شناسایی، توجیه و آشنایی منطقه به میزان زیادی کمک کرده بود.
از اوائل سال 1361، از طریق سلسله مراتب ابلاغ گردیده بود؛ به یگان های مستقر در جزیره آبادان در حاشیه اروند رود و کارون، ابلاغ گردد؛ که تقدم مأموریت و اقدامات را به شناسایی راه ها و چگونگی نفوذ به سواحل دشمن جهت اجرای عملیات ایذایی و یا تک بدهند. از آن موقع، متوجه شدیم که به احتمال زیاد در آینده، عملیات آفندی علیه مواضع دشمن در سواحل کارون و اروند، انجام خواهد شد. به همین علت، تقدم اقدامات و فعالیت های خود را بر مبنای عملیات آفند ی احتمالی آینده و نیازمندیهای اطلاعاتی اجرای موفقیت آمیز آن، قرار دادیم. در این مرحله؛ اقدامات و فعالیت های گردان و تیم های تابعه را در سه محور متمرکز کردم: شناسایی، کنترل، دیده‌بانی روزانه و شبانه از مواضع دشمن ، چگونگی و راه‌های کار برای انجام تک و یا تاخت علیه مواضع دشمن و تجزیه و تحلیل راه کارهای موجود، افزایش آمادگی جسمانی کارکنان به حد مطلوب، جهت بالا بردن توانایی نیروهای خودی به منظور دفع پاتک های دشمن برای پس گرفتن سر پل(سر پلی که ما تصرف می کنیم).
به منظور آمادگی رزمی گردان، اقدامات لازم در آماده به کار بودن تجهیزات که شامل موارد زیر بود به یگان ها ابلاغ گردید: بازدید و بررسی دقیق جنگ افزارهای سازمانی، به ویژه سلاح های سنگین به منظور اطمینان از حاضر به کار بودن آنها، جایگزین نمودن جنگ افزارهای آماده به کار با جنگ افزارهای تعمیری و غیر قابل استفاده، آماده بودن تجهیزات انفرادی پرسنل و بر طرف کردن کمبودهای آنها، افزایش روحیه جنگجویی و آفندی فرماندهان تیم‌ها و پرسنل گردان ( پرسنل گردان با اطلاع نسبی از این که در آینده عملیات آفند ی علیه دشمن خواهند داشت، خوشحال شدند و روحیه تهاجمی و آفندی آنها فوق‌العاده بالا رفت که موجب خوشحالی و آرامش من گردید.)
یکی از عوامل مهم در افزایش اعتماد به نفس و روحیه آفندی که در پیروزی و موفقیت در نبردها سهم بسیار موثری را دارد، همانا ارتقاء آمادگی جسمانی و فیزیکی پرسنل و به ویژه یگان های تک ور می‌باشد که برای نیل به این مهم، کلیه تیم‌های عملیاتی روزانه به مدت دو ساعت ورزش‌های سنگین و تکاوری را آغاز کردند و از هفته چهارم، راه‌پیمایی های سریع و تاکتیکی را شروع کردیم و بعد از دو هفته راه پیمایی با تمامی تجهیزات انفرادی شامل جنگ افزار، کلاه آهنی، قمقمه(نفری 2 عدد)،بار مبناء مهمات انفرادی(100 تیر)،کوله پشتی شامل (جیره جنگی 48 ساعته ، مایحتاج اولیه، قطب‌نما و . . .) از مسافت چهار کیلومتر شروع و به مسافت 20 کیلومتر نیز رسید. تمامی راه پیمایی ها، هم در روز و هم در شب انجام شد. هم زمان با افزایش آمادگی جسمانی، آموزش عمده و مهم در رویارویی و رزم نزدیک با دشمن از قبیل: نحوه تهیه سنگرهای درازکش و تعجیلی، استفاده از مهمات بار مبنا به طور صحیح و جلوگیری از اتمام سریع آنها، تیراندازی هدفمند و مؤثر، نحوه عبور از معابر و میادین مین، کمک‌های اولیه ضروری و . . .را برای پرسنل گردان ارائه و تمرین‌های لازم به عمل آمد.
در تاریخ 8/2/61 فرمانده گردان های نوهد، جهت شرکت در جلسه بزرگ ( شور ستادی ) با فرمانده تیپ به ستاد تیپ در بانک ملی آبادان احضار شدیم. فرمانده تیپ با نام و یاد خداوند بزرگ، جلسه را آغاز کرد و ضمن تأکید بر اهمیت و حساسیت بسیار بالای جلسه، تذکرات لازم را در مورد جنبه‌های اطلاعاتی و حفاظتی مطالب ارائه و سپس، تأکید و اضافه نمود که انشاءالله به زودی خونین‌شهر طی عملیات عظیم بیتالمقدس آزاد و خرمشهر عزیز به میهن اسلامی باز می گردد. همه فرماندهان گردانهای نوهد که شامل سرگرد ایرج کامروا؛ فرمانده گردان 181،سرگرد غلامرضا یارجانی؛ فرمانده گردان 137، سرگرد غلامحسین نیک فرجام؛ فرمانده گردان 172 و سروان احمد اسدی؛ فرمانده گردان 192 و اینجانب فرمانده گردان 154، با مطلع شدن از قریب‌الوقوع بودن عملیات آزادسازی خرمشهر فوق‌العاده خوشحال شدند و آمادگی کامل خود و گردان های نوهد را برای شرکت در عملیات اعلام کردند.
خلاصه‌ای از نکات عمده ابلاغی ( تدابیر ) فرمانده تیپ
1-گردانهای 154و172و181و192 در عملیات شرکت فعالانه خواهند داشت و گردان 137 مأموریت پدافند و برقراری تأمین جزیره آبادان را به عهده خواهد گرفت.
2- نام عملیات آزادسازی خرمشهر، عملیات بیتالمقدس می باشد و از سه قرارگاه عملیاتی عمده به نام قرارگاه های نصر، فتح و قدس تشکیل گردیده است.
– قرارگاه نصر؛ به فرماندهی مشترک سرهنگ حسین حسنی سعدی و برادر حسن باقری متشکل از لشگر 21 پیاده، لشگر 5 سپاه پاسداران و تیپ 23 نوهد که در 5 قرارگاه به شرح ذیل سازماندهی شدند.
– نصر1: تیپ 1 لشگر 21 و تیپ 7 ولی عصر(عج) سپاه
– نصر2: تیپ 2 لشگر 21 و تیپ 21 محمد رسول الله از سپاه
– نصر3: تیپ 3 لشگر 21 و تیپ 46 پیاده فجر سپاه
– نصر4: تیپ 4 زرهی لشگر 21
– نصر5:ت یپ 23 نوهد و تیپ 22 پیاده خرمشهر سپاه
– قرارگاه فتح به فرماندهی مشترک سرهنگ مسعود نیاکی و برادر رشید علی پور متشکل از لشگر 92 زرهی، لشگر 3 سپاه پاسداران، تیپ 55 هوابرد و تیپ 37 زرهی در قالب چهار قرارگاه های فتح 1و2و3و4
– قرارگاه قدس به فرماندهی مشترک سرهنگ سیروس لطفی و برادر احمد غلام پور متشکل از لشگر 16 زرهی، لشگر 1 سپاه پاسداران و تیپ 58 ذوالفقار در قالب پنج قرارگاه به نام قرارگاه های قدس 1و2و3و4و5
3- فرماندهی به صورت مشترک خواهد بود
4- پس فردا روز نهم اردیبهشت، باید تا قبل از ساعت 10 صبح در منطقه پراکندگی قرارگاه نصر 5 در منطقه عمومی بین مارد و سلمانیه مستقر گردید، ضمناً راهنما ها از طریق تیپ و قرارگاه نصر در ابتدای جاده فرعی منطقه پراکندگی مستقر هستند و یگان ها را به مناطق استقرار خود هدایت می کنند و از ساعت 10 صبح تا 10 شب، باید عبور از رودخانه کارون انجام شود. کلیه اقدامات انجام نشده ، عقب افتاده و لازم را در منطقه پراکندگی انجام دهید، ضمن این که در بعد از ظهر همان روز، گردانهای نوهد و گردانهای تیپ 22 خرمشهر با سازماندهی جدید در هم ادغام خواهند شد.
5- از هم اکنون تا پس فردا (9/2/61 )، فرصت دارید؛ تمامی کارها و اقدامات آمادگی های لازم را به عمل آورید تا انشاءالله با عنایت الهی و با آمادگی کامل وارد منطقه پراکندگی و سپس وارد عملیات شویم. موفق باشید
طی 24 ساعت فرصتی که داشتیم، حداکثر استفاده را به منظور افزایش آمادگی رزمی از قبیل: رفع کمبودهای تجهیزات انفرادی – اجتماعی ،تعویض جنگ افزارهای انفرادی و اجتماعی معیوب با جنگ افزارهای سالم، جابجایی پرسنل در تیم‌ها به صورت موردی و معدود، مأمور نمودن پرسنل از تیم اداری و ستاد به تیم های عملیاتی به منظور تقویت آمادگی رزمی آنها و. . . انجام دادیم. با توجه به اینکه گردان 192 و 137 اخیراً فعال گردیده بودند و دارای کسورات پرسنلی قابل ملاحظه‌ای بودند و از آن جا که گردان 192 نیز جهت شرکت در عملیات بیتالمقدس در سازمان رزم تیپ قرار داشت، لذا برابر دستور از هر گردان تعدادی افسر و درجه دار به گردان 192 واگذار گردید. تعدادی از پرسنل بسیار خوب و شاخص گردان ما که به گردان 192 منتقل گردیدند، عبارت بوددند از :شهید ستوان محمد هاشمیان،……
ساعت 0800 صبح روز 9/2/61 گردان ما به صورت تمرکزی و با فواصل نسبتاً زیاد از هم (به منظور عدم جلب توجه جابجایی)، از آبادان حرکت و ساعت 0900 صبح، در منطقه پراکندگی تیپ 23 نوهد، در سمت راست جاده آبادان اهواز و در جنوب منطقه عمومی سلمانیه و در شمال منطقه عمومی مارد و با فاصله تقریبی 20 کیلومتری آبادان، مستقر شدیم.
موضوع بسیار مهمی که می توانست به میزان زیادی موجب افت روحیه پرسنل پایور تیپ 23 و حتی سایر یگان‌های شرکت کننده در عملیات گردد، عبارت بود از این که؛ فرماندهی یگان های مشترک متشکله از ادغام ارتش و سپاه، به عهده برادران سپاه واگذار گردیده بود و آن به این علت بود که پرسنل کادر گردان ها با توجه به انجام وظیفه و خدمت سالیان سال با فرمانده هان خود، مخصوصاً عملیات های متعدد، انس و الفت خاصی را با فرماند هان خود پیدا کرده بودند، و البته این انس و الفت اگر از طریق فرماندهان گردان نسبت به پرسنل کادر جمعی خود بیشتر نبود، قطع و یقین کمتر هم نبود، موجب گردیده بود تا حدودی پرسنل کادر گردان ها آن شادابی و طراوت خاصی خود را که در ابتداء عملیات ها همیشه ابراز می کردند، نداشته باشند. البته، این موضوع بیانگر عدم اعتماد و اعتبار پرسنل کادر به فرماندهی برادران سپاهی نبود و از طرفی مسئولیت معاون گردان به مراتب کم تر از فرمانده گردان است، به طوری که در اکثر ارتش های جهان مسئولیت فرمانده گردان را 90 در صد و مسئولیت معاون گردان را ده درصد می دانند. حتی در بعضی ارتش های جهان، معاون گردان در جدول سازمان پیش بینی نشده و مانند ارتش انگلستان، ارتش پاکستان و… به طوری که می گویند در نظر گرفتن معاون در سازمان، زیاده روی در استفاده از نیروهای انسانی است. از طرفی، فرماندهان گروهان و گردان به وضعیت کلی زندگی خصوصی پرسنل کادر خود آشنائی دارند و مشکلات آن ها را کم و بیش می دانند که این خود عامل مهّمی نیز در روابط پرسنل کادر با فرماندهان خود است.
البته این موارد، موضوعات جانبی است و اصل، اجرای دستور است، که قرارگاه مشترک کربلا(به فرماندهی مشترک فرماندهی نیروی زمینی سرهنگ صیاد شیرازی و برادر محسن رضائی فرماندهی سپاه پاسداران) فرماندهی گردان های مشترک ارتش و سپاه را به عهده برادران سپاه و معاونت گردان را به فرماندهان گردان ارتش واگذار نموده بود.
ساعت 1400 رئیس ستاد تیپ 23؛ سرهنگ محمد رضا توکلی، فرماندهان گردان های عمل کننده در مرحله اول عملیات بیت المقدس؛ اینجانب، سروان (یا سرگرد ) غلامحسین نیک فرجام و سروان احمد اسدی را از منطقه پراکندگی به منطقه پراکندگی تیپ 22 خرمشهر برد تا به فرماندهان گردانهای سپاهی(بسیجی) که باید با گردان های نوهد ادغام شوند را معرفی نماید .
بعد از وارد شدن در منطقه پراکندگی تیپ 22 خرمشهر به فرماندهی برادر نورائی، به اولین گردان تیپ 22 خرمشهر که رسیدیم، گردان ابوالفضل (ع) بود که باید با گردان 192 ادغام میشد. مقابل چادر فرمانده گردان، متوقف شدیم و سرهنگ توکلی به سروان اسدی گفت: برو! و خودت را معرفی کن و هماهنگی های لازم را جهت شروع عملیات تا شب انجام دهید. سروان احمد اسدی که یک نقشه بزرگ تا شده، همراهش داشت، با حالت خاصی پیاده شد و درب چادر را بالا زد که داخل شود، درحالی که خودرو ما، کماکان جلوی چادر متوقف بود. یک لحظه دیدیم که تعدادی از برادران سپاه، روی زمین، دور نقشه ای نشسته و در حال بحث و گفتگو می باشند. در این لحظه، سرهنگ توکلی به من و نیک فرجام گفت: خوب، حالا نوبت کدامتان هست که به فرمانده تان معرفی نمایم؟ که یک باره دیدیم درب چادر بالا رفت و سروان اسدی بیرون آمد. سرهنگ توکلی از او پرسید چه شده ؟! احمد اسدی جواب داد: روی نقشه، در حال بررسی مرحله اول عملیات و هماهنگی مربوط هستند! من به آن ها گفتم: برای این منظور، باید حتما از کالک عملیات که روی نقشه قرار می گیرد استفاده شود. برگشته ام، کالک عملیات را ببرم.
انتهای مطلب
