اما در این میان از نگارندگان و قلم به‌دستاني كه با نيت آموزگاري افكار عمومي، قلم‌فرسايي كردند و انديشه‌هايشان را بر كاغذ سفيد جاري كردند، نامي به ميان نیامد و بيش از صد سال نگارنده ايراني در لواي نام خبرنگار، در پيچ و خم حوادث، راوي انقلاب‌ها، جنگ‌ها و شر و نيك‌هایی كه بر اين مرز و بوم گذشته، كوشید و نوشت، بدون اينكه نامي از خود برجاي گذارد. تا اینکه در چند سال قبل یک روز در نيمه گرم تابستان(17 مرداد) ميان تقويم ايراني به نام «روز خبرنگار» خودنمايي کرد. در اين روز نيز همچون ديگر روزهاي مناسبتي، مقام خبرنگاري كه در كشاكش بحران‌ها قلم بر زخم جامعه زده و آن را به نگارش درآورده، عزيز پنداشته و پيشه‌اش گرامي داشته مي‌شود؛ روزي كه بیانگر اقدام خشونت‌آمیز و خون‌ريزي طالبان به شهادت رساندن یکی از خبرنگاران دلیر و حرفه‌ای کشورمان، «محمود صارمی» است.
اگرچه حرفهاي يك خبرنگار به وسعت يك دنياست و دغدغه‌هاي او بركاغذ نمي‌گنجد، اما حرمت روز خبرنگار قفل زبان برخي از آنان را مي‌گشايد. امروز خبرنگاران در معرض برخي نابساماني‌ها و مشكلات قرار دارند؛ آماري كه گاهي در سطح كشورهاي مختلف از كشته شدن خبرنگاران منتشر مي‌شود يا محدوديت‌هايي همچون ممانعت از كار خبرنگاران، بازداشت، دستگيري، توهين و تهديد از سوي صاحبان قدرت در كشورهاي مختلف اعمال مي‌شود و نشان مي‌دهد كه حرفه خبرنگاري يكي از حرفه‌هاي پردردسر و استرس‌زاست.
اما خبرنگاران و گزارشگران نیز در كنار پذيرش برخي محدوديت‌ها بايد جنبه‌هاي تخصصي و حرفهاي تنظيم خبر را رعايت کرده و فراموش نكنند كه بيشترين تاثير يك خبرنگار متعهد و متخصص در ميزان صداقت وي در اطلاع‌رساني صحيح به مردم است. خبرنگار بايد در راستاي شفاف‌سازي نقاط تاريك و مبهم جامعه و نشان دادن زيبايي‌هاي درون اجتماع عمل كند و نبايد فقط نقاط منفي، عيب‌ها و پلشتي‌هاي جامعه را منعكس كرده و از كنار محاسن، زيبايي‌ها و نقاط مثبت به سادگي عبور كند. تحمل برخي هزينه‌ها، سختي‌ها، گرفتاري‌ها، مشكلات و محدوديت‌هاي تصنعي كه در مسير تلاش خبرنگاران صادق به‌وجود مي‌آيد، امري مقدس است و شهامت افرادي نظير شهيد محمود صارمي خبرنگار خبرگزاري جمهوري اسلامي را مي‌توان در همين راستا قلمداد كرد.
به نقل از نشریه صف ارتش جمهوری اسلامی ایران شمارۀ:411
انتهای مطلب
