پیوستن ارتش به صفوف مبارزات قهرمانانه ملت سلحشور ایران اسلامی در روزهای پرتلاطم انقلاب اسلامی در حقیقت نشأت گرفته از روحیه اعتقادی و اسلامی آنان به منظور پیاده کردن احکام الهی در این سرزمین بود.
درآن لحظات حساس، رژیم شاه می‌کوشید تا به تنها تکیه گاه خود که سخت بدان امیدوار بود، توسل جوید. یعنی ارتش را به بهانه‌های گوناگون از پادگان‌ها بیرون کشیده و علی رغم وظیفه اصلی آن که دفاع از مرزهای میهن و حفظ حقوق و مصالح و شرف مردم است رویاروی همان مردم قرار دهد.
اما وقتی فطرت های پاک ارتشیان مسلمان که جزء مردم و بخشی از پیکر این جامعه بودند از خروش و قیام ملت متأثر شد و جرقه‌های اسلام‌خواهی و انسان دوستی در قلب های آنها درخشیدن گرفت، تمام امید رژیم که به استوانه تنومند ارتش متکی بود، بر باد رفت و کاخ ظلم و ستم طاغوت فروپاشید.
فرار روزافزون نظامیان از پادگان‌ها، استنکاف و خودداری از مقابله با مردم، خلق حماسه لویزان، هم صدایی با مردم در راه‌پیمایی‌ها، رژه رفتن پرسنل نیروی هوایی روز 19 بهمن در محضرحضرت امام خمینی ره (و بیعت با ایشان) ، سرپیچی از دستورات فرماندهان طاغوت، شرکت در خنثی کردن کودتای 21 بهمن1357، بیعت با امام امت« قدس سره» و پیوستن کامل به صفوف ملت در 22 بهمن و فرو ریختن دژهای ستم شاهی و… از نتایج درخشان و ارزنده برخورد حکیمانه و خردمندانه حضرت امام« قدس سره» با ارتش بود.
در 12 بهمن ماه 1357 ارتشیان دلاور امنیت فرودگاه را برای ورود حضرت امام خمینی (ره) برقرار نمودند و در پانزدهم بهمن ماه صدها تن از ارتشیان به محل اقامت امام خمینی(ره) رفتند و وفاداری خود را نسبت به اسلام و انقلاب اسلامی ابراز داشتند و در این دیدار تاریخی شعار «ما همه سرباز توییم خمینی، گوش به فرمان توییم خمینی» را سر دادند. علاوه بر این تعداد زیادی از افسران نیروهای سه‌گانه به دیدار امام خمینی (ره) شتافتند.
در اصفهان 1500 نفر از کارکنان نیروی هوایی و هوانیروز با پیوستن به اجتماع مردم با آنان راهپیمایی‌کردند. افسران بازنشسته که به خاطر مخالفت با شاه از ارتش تصفیه شده بودند حمایت خود را از رهبر فرزانه انقلاب اسلامی اعلام داشتند .
نظامیان به نشانه همبستگی با امام در 19 بهمن ماه به اقامتگاه ایشان رفته و در برابر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی رژه رفتند که این خبر در روزنامه‌های عصر آن روز انتشار یافت و در 21 بهمن درگیری مسلحانه بین افراد نظامی و افراد سر سپرده رژیم شاهنشاهی بوقوع پیوست و در ظهر همان روز با فریاد «پیروز شدیم» نتیجه این برخوردهای خشونت‌آمیز را اعلام کردند.
مراسم رژه با شکوه روز نوزدهم بهمن ماه در حضور امام خمینی (ره) توسط پرسنل نیروی هوایی، آن هم با لباس فرم نظامی، چنان انعکاسی داشت که همگان بر این باور بودند که این حرکت به مثابه پایان تسلط نظام شاهنشاهی بر ارتش و مملکت است.
اگر روز 22 بهمن، روز سقوط قطعی رژیم سفاک ستمشاهی و پایان 2500 سال استبداد سلاطین نامگذاری شده، از روز نوزدهم تا بیست و دوم بهمن، باید روزهای سقوط ارزش‌های شاهنشاهی در درون ارتش و روزهای پیوستگی کامل ارتش به انقلاب اسلامی نامیده شود. از این که بگذریم، مطلب دیگر اینست که بسیاری از سازمان ها و گروه ها و مؤسسات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، وظیفه خود را انجام یافته و تمام شده تلقی کرده و به کار خود بازگشتند، در حالیکه وظیفه ارتش، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، برای اثبات ارادت خود به اسلام و انقلاب اسلامی، شروع شده بود.
درست از نخستین روزهای پیروزی، در فضایی آکنده از تهمت، افترا، جو سازی و شایعات انحلال ارتش، ارتش جمهوری اسلامی ایران برای سرکوب ضد انقلاب داخلی، دست به تلاش، ایثار و فداکاری زدند. برای انعکاس و ثبت فداکاریهای ارتش در چند ماهه اول انقلاب اسلامی، نیاز به نوشتاری مستقل است، تا بتوان به ذکر اسامی همه دلیرمردان ارتش که در این مبارزه قد برافراشتند و با نثار خون پاک خود، نهال انقلاب اسلامی را آبیاری نمودند، پرداخت.
ارتش در شرایط بسیار حسّاس، درست بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به وظیفه خطیر و بزرگ خویش پرداخت، اگر چه ما چهره واقعی و مصمّم ارتش را از لحظات آغازین جنگ تحمیلی می‌شناسیم، ولی هرگز نباید یاد و نام دلیران ارتش را در سالهای 58 و 59 در صحنه مبارزه با ضد انقلاب داخلی از خاطر ببریم.
ارتش به طور کلی و بویژه نیروی زمینی، با توجه به بافت مردمی خویش و بر اساس هدایت هوشمندانه رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره)، به رفتار خشونت‌آمیزی در مواجه با انقلابیون دست نزد که اگر اینطور می‌شد قطعاً انقلاب اسلامی با سرعتی که به پیروزی رسید، نمی‌رسید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به ثمر نشستن بزرگترین حرکت اصیل مردمی قرن، متأسفانه از سوی عده‌ای دوست نما، شعار انحلال ارتش و ایجاد ارتش بی‌طبقه توحیدی زمزمه می‌شد، که باعث افت روحیه کارکنان ارتش شده، آنها را در بحران و بلاتکلیفی قرار داده بود. اما رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره) با وسعت دید و نظری که داشتند در این برهه حساس، نظر تاریخی خود را درباره ارتش اعلام کردند و با صدور اعلامیه تاریخی خود مشروعیت ارتش را مورد تأیید قرار داده، اعلام داشتند که ارتش مورد حمایت رهبر، اسلامی و متعلق به مردم ایران است و با این عمل، روح تازه‌ای در کالبد ارتش و بویژه نیروی زمینی دمیده شد و به این ترتیب 29 فروردین ماه روز ارتش و گرامیداشت حماسه آفرینی‌های نیروی زمینی در تاریخ کشور اسلامی ایران به ثبت رسید.
حضرت امام با قاطعیّت فرمودند:
«ملّت ما موظف است که از ارتش حمایت کند، ارتش را تضعیف نکنید. ما احتیاج به ارتش داریم. ملّت احتیاج به ارتش دارد. ارتش باید از طرف ملت ما حمایت و تقویت بشود».
امام خمینی(ره) در سال1358 که اوج صحبت انحلال ارتش بود با تیزبینی و جامع‌نگری خاص خود نسبت به مسائل درباره ارتش می‌فرمایند:
«اکنون مخالفت با ارتش اسلامی که حافظ استقلال و نگهبان مرزهای آن است، جایز نیست و ما و شما به همراه ارتش باید برای حفظ ارتش و امنیت کشورمان کوشش کنیم و به شرارت اشرار و اختلال مفسدین خاتمه بدهیم».
در همان سال که تبلیغات دشمنان انقلاب اسلامی و میهن اسلامی علیه ارتش به اوج خود رسیده بود و از هیچ تلاش و کوششی برای ایجاد شکاف و جدایی بین ملت و ارتش دریغ نمی‌ورزیدند، امام امت(ره) فرمودند:
«کسانی که بین ارتش و ملت جدایی می‌اندازند از اسلام نیستند. آنها ضد انقلاب هستند…. من احساس غرور می‌کنم که این ارتش با مردم چنان مختلط و پیوسته است که مثل دو برادر هستند. این غرور دارد. اسلام هم همین را می‌خواهد. ارتش اسلام در صدر اسلام نیز با مردم یکی بود، جدایی نداشت و از مردم بود.»
حمایت‌های قاطع و بی‌چون و چرای رهبری انقلاب اسلامی از ارتش ، توطئه‌های دشمنان را برای جدایی ملّت از ارتش خنثی کرد و موجب شد نیروهای درون ارتش هر روز در جهت رشد فکری و اعتقادی از یک سو و تقویت بنیه دفاعی و رزمی از سوی دیگر تلاش کنند و با دلگرمی و امید به آینده‌ای درخشان در جهت ایجاد یک ارتش مکتبی گام بردارند. البته آنچه باعث شد تا حضرت امام خمینی(ره) با قاطعیت کامل به حمایت از ارتش بپردازد آشنایی با بدنه اصلی و از مردمی بودن آن و نیز بازگشت بموقع ارتشیان در جریان انقلاب اسلامی به دامن ملت بود.
منبع : سایت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران
استخراج و تنظیم: گروهبانیکم وظیفه شایان کارگذار، زیر نظر مدیریت سایت
انتهای مطلب
