من با چشم غیر مسلح می دیدم که شهید چمران با لباس چریکی و یوزی به دست، نفر اول پیاده شد. تا پیاده شد، آتش شدیدی روی اینها گشوده شد و اینها هم جواب دادند. ما هم روی یال دراز کشیده بودیم و خیالمان راحت شده بود که نیروی کمکی رسیده است…
انتهای مطلب
1407699000
1891
بازدید
0
دیدگاه
خاطرات شهید صیاد شیرازی
... فهمیدیم اینجا گیر افتاده ایم. خیلی وضع ناجور بود. خلبان که داشت بالا دور می زد، متوجه شد که گیر افتاده ایم چون به این طرف و آن طرف می دویدیم. او هم رفت. ما نفهمیدیم برای چی رفت. به آن چند نفر گفتم بچه ها برویم روی یال و تیراندازی روی ما ادامه داشت. گفتم باز هم بالاتر برویم. هفت هشت دقیقه ای نگذشت که دو سه هلی کوپتر 214 بر روی یال مقابل ما در فاصله 300 – 400 متری نشست.
