عناصر پشتيباني آتش جبهة نوسود عبارت بودند از آتشبار يكم گردان 303، توپخانه 105 ميلي‌متري، دو قبضه توپ 130 ميلي‌متري و دو قبضه توپ 155 ميلي‌متري از توپخانة لشكر 28، يك قبضة كاتيوشا از گروه توپخانة اصفهان، دسته 120 ميلي‌متري گردان 139، چهار قبضه 120 ميلي‌متري ژاندارمري و سپاه پاوه، دو فروند بالگرد كبري و دو فروند 214 از هوانيروز كرمانشاه، دو قبضه موشك‌انداز 107 ميلي‌متري (ميني كاتيوشا) مأمور از لشكر 28، پشتيباني هوايي توسط پايگاه هوايي نوژة همدان و بنا به درخواست افسر ديده‌بان مقدم هوايي مستقر در منطقه عمليات انجام مي‌شد.
نيروهاي عراقي
سپاه يكم عراق متشكل از دو لشكر 7 و11 پياده در مقابل نيروهاي ايراني مستقر در محدودة باويسي تا باشماق گسترش داشته و با تعدادي يگان تقويت شده بود. در منطقة عملياتي محمدرسول‌الله(ص) عناصري از تيپ‌هاي 29، 27، 103 و 96 پياده؛ تيپ‌هاي 90 و 98 احتياط، تيپ 116 گارد مرزي و لشكرهاي 4، 7، 8، 9 و 11 حضور داشته‌اند. تيپ 116 به طور كامل در خط مقدم گسترش داشت و از ديگر يگان‌ها استعدادي بين گروهان يا آتشبار تا ردة گردان در خط مقدم يا رده‌هاي 2 و3 خط دفاعي عراقي‌ها گسترش داشته‌اند. اين يگان‌ها به وسيلة احتياط‌هاي متحركي كه در منطقة حلبچه و ديگر بخش‌هاي استان سليمانيه مستقر بوده و در مدت چند ساعت امكان حضور در نقطه درگيري را داشته‌اند تقويت ميشدند. به علت كوهستاني بودن منطقه، يگان‌هاي عراقي به صورت جزء و پايگاهي استقرار داشتند. حتي توپخانه‌ها و يگان‌هاي زرهي و دسته‌هاي خمپاره‌انداز، نیز به صورت تعداد چند قبضه سلاح اجتماعي يا چند دستگاه ادوات زرهي در عرض و عمق جبهه آرايش داشتند. يگان‌هاي توپخانة دوربرد و يگان‌هاي احتياط هر دو جبهة نوسود و مريوان را تا حدود زيادي پوشش مي‌دادند. بنابراين از ذكر يگان‌هاي احتياط دور خودداري و يگان‌هاي درگير و احتياط نزديك در هر جبهه جداگانه و سپس يگان‌هاي توپخانه به صورت يك جا ذكر مي‌گردند.
الف ـ يگان‌هاي دشمن در جبهة نوسود
ـ گردان 3 تيپ 47 لشكر 11 مستقر در شوشمير
ـ گردان يكم تيپ 29 لشكر 4 سليمانيه در طويله
ـ گردانهاي 1 و 2 تيپ 116 گارد مرزي مستقر در طويله و شوشمير
ـ گردان 21 تانك مستقر در شوشمير
ـ گردانهاي 2 و 4 تيپ 98 مستقر در محدودة بين طويله و بياره
ـ گروهان كماندويي خالد لشكر 7 و گروهان كماندويي الصعود مستقر در طويله، كل‌هرات و سوني
ـ گروهان كماندويي المهدي لشكر 4 و گروهان كماندويي الحزم لشكر 8 در محدودة بين طويله و بياره مستقر بودند.
ب ـ يگان‌هاي عراق در مقابل جبهة مريوان
ـ گردان 9 پياده (ـ) تيپ 3
ـ يك گردان تانك در بياره
ـ گردان سوم از تيپ 116 گارد مرزي در درگة شيخان
ـ گردانهاي پياده 1 و 3 تيپ 98 احتياط
ـ گردانهاي 1 و 2 و 3 تيپ 96
ـ گروهان كماندويي غزه لشكر 11 شنام
ـ گروهان كماندويي الحريه لشكر 2
پ ـ يگان‌هاي پشتيباني آتش عراق
ـ آتشبار 8 لشكر 4 در سوسكان و قبرستان فقيه احمد
ـ يك آتشبار 130 ميلي‌متري در بلخه سرو
ـ گردان 65 (-) توپخانه لشكر 11 در بلخه خوارو (كاليبر توپ‌هاي اين گردان 76 م‌م گزارش شده كه به نظر مي‌رسد توپ ضدهوايي باشد.)
ـ آتشبار 2 گردان 10 لشكر 7 بلخه سرو (عليا)
ـ آتشبار 3 گردان 18 توپخانه
ـ آتشبار يكم گردان 77 توپخانه 105 ميلي‌متري
ـ گردان 9 توپخانه 105 ميلي‌متري لشكر 4 در بياره
ـ آتشبار 2 گردان 80 توپخانه 105 ميلي‌متري مستقر درگة شيخان
ـ آتشبار 2 گردان 65 توپخانه لشكر 11 مستقر در بلخه سرو (عليا)
ـ يك آتشبار ضدهوايي در بياره
ـ دو آتشبار 130 ميلي‌متري مستقر در شنروي (شيندروي )
ـ آتشبار ضدهوايي 5/14 م‌م
ـ آتشبار دوم 105 ميلي‌متري از تيپ 9 لشكر 4
ـ يك آتشبار هويت نامعلوم در ميشله
ـ آتشبار يكم گردان يكم، توپخانه 105 ميلي‌متري تيپ 77 ستاد كل، موشك‌هاي سام ضدهوايي بيشتر در سازان، بلخه و حلبچه مستقر بوده‌اند و تا 18 قبضه گزارش شده بود. از قبضه‌هاي موشك‌انداز 122 ميلي‌متري كاتيوشا در ابابيله و حلبچه نيز اخباري مي‌رسيد. همچنين از وجود چند آتشبار توپخانه دوربرد تابع ستاد كل و لشكر 7 و چند گردان تانك و مكانيزه در حلبچه نيز گزارشاتي دريافت كرده بوديم.
منبع: عبور از سیروان، سرتيپ2 ستاد علي عبدي بسطامي ، ۱۳۹۱، ایران سبز، تهران
انتهای مطلب
