نفس آن حرکت هم آموزه‌ای از ابتکار، شجاعت، امید، ایمان و تصمیم قاطع بر مبارزه درراه اهداف متعالی بود. اگر آن شجاعت، امید به آینده، ایمان یا بنایی بر مبارزه نبود؛ اگر سست‌عنصری و تنبلی و ترس و احساس ضعف و عادت به کارهای تکراری، گریبان آن جماعت مؤمن و شجاع آن روز را که در میان شما برخی از عناصر آن روز حضور دارند- می‌گرفت، افتخارات بعدی پیش نمی‌آمد. شما یک‌قدم برمی‌دارید؛ این به پایه‌ای برای قدم‌های بعدی تبدیل می‌شود. یک‌همت بلند به کار می‌بندید؛ وسیله‌ای برای کارهای بزرگ و همت‌های بلند پس‌ازآن می‌شود. روال تکامل این است. حرکت انسانی این است.
ما همان شجاعت را، بعد در میدان جنگ هم دیدیم. در میدان جنگ هم شجاعت، ایمان، ابتکار عمل و تصمیم بر مبارزه بود. اگر نبود، جنگ با عراق و دفاع مقدس این‌گونه پیش نمی‌رفت. شما ملاحظه می‌کنید که نیروی هوایی در همه‌ی افتخارات جنگ، از اول تا به آخر سهیم است.
منبع: مجاهدت ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس، حمید کریمی و فاطمه کریمی، 1396، نشر آتشبار، تهران.
انتهای مطلب
