ارتش و نیروهای مسلح مجموعه‌ای هستند که همه آحاد کشور این انتظار را دارند که اگر خطری متوجه آنها شد، این مجموعه جلو بیاید و مانند بازوی مقتدر، چشم بینا و مغز متفکر از آنها دفاع کند؛ این افتخار است. همه ارتش‌های دنیا اگر احساس وظیفه کنند، این افتخار را دارند. اما در کشوری میان ارتش و مردم اولا ارتباطات صمیمانه است، یعنی ارتش در مقابل مردم قرار ندارد، بلکه حمایت‌کننده مردم است و مردم آن را از خود می‌دانند و به او محبت دارند، ثانیا بر آن کشور یک نظام عدالت گسترده و دارای شعار عدل و آزادی حاکم است، و ثالثا آن کشور از ارزش‌های انسانی و مواریث فاخر فرهنگی برخوردار است، مجموعه نیروهای مسلح بیش از سایر کشورها سرافراز و مفتخر است و می‌تواند به خود ببالد؛ در کشور ما این‌گونه است. مردم ما از ارتش راضی‌اند و آن را دوست می‌دارند.
منبع: مجاهدت ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس، حمید کریمی و فاطمه کریمی، 1396، نشر آتشبار، تهران.
انتهای مطلب
